مطالعۀ کیفی نقشِ گذار هویتی زنان میان‌سال در ارتباط با خود، دیگران و محیط

میان‌سالی یکی از دوره‏های رشدی انسان است و زنان در این دوره تغییرات هویتی در زمینه ادراک و ارتباط با خود، روابط با دیگران و جهان هستی را تجربه می‏کنند؛ که شناسایی این تغییرات برای درک بیشتر و بهتر زنان میان‌سال ضرورت دارد. از‌این‌رو، هدف پژوهش حاضر مطالعه کیفی نقشِ گذار هویتی در ارتباط با خود، دیگران و محیط زنان میان‌سال شهر تهران است. روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع پدیدارشناسی است. سیزده شرکت‏کننده به وسیله نمونه‏گیری هدفمند و با شیوه نمونه‏گیری معیار انتخاب شدند. برای جمع‏آوری داده‏ها از مصاحبه نیمه‏ساختاریافته استفاده ‏شد و نمونه‏‏گیری و مصاحبه‏ها تا اشباع داده‏ها ادامه یافت. برای تحلیل داده‏های حاصل از مصاحبه‏های پدیدارشناسی از روش تحلیل مضمون استفاده شد. یافته‏ها در زمینه نقش گذار هویتی زنان میان‌سال در ارتباط با خود شامل مضامین اصلی ارتباط درون‏فردی، نگرش به بازنشستگی، ادراک از میان‌سالی و نگرش به هویت خود، ارتباط با دیگران شامل مضمون اصلی بهبود شیوه‏های ارتباطی و ارتباط با محیط در قالب مضامین اصلی تغییرات در نظام ارزشی، سالمندی و مرگ، مرور گذشته، نگرش به آینده و ارتباط با طبیعت طبقه‏بندی شد. یافته‏ها بیانگر تاثیر گذار هویت زنان میان‌سال در بهبود شیوه‏های ارتباطی زنان با دیگران در این دوره و تغییرات ارتباطی آنان به خود و محیط اطرافشان است.