بررسی و مقایسه شاخص‌های توانمندی روان‌شناختی زنان روستایی و شهری در بحران

توانمندی روان‌شناختی زنان فرایندی است که در آن زنان به لحاظ شناختی و رفتاری برای سازماندهی زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی خود توانمند می‌شوند. این پژوهش با هدف مقایسه شاخص‌های توانمندی روان‌شناختی در زنان روستایی و شهری انجام گرفت. در این پژوهش، زنان ساکن در شهر سرپل ذهاب و روستاهای همجوار، که پس از زلزله کرمانشاه همچنان در شهر و روستای خود ماندند و با وضعیت منطقه سکونت خود انطباق یافتند، جامعه ‏آماری مطالعه را تشکیل می‌دادند. برای انتخاب اعضای نمونه از شیوه تصادفی خوشه‏ای استفاده شد. از بین مجموع زنان ساکن در شهر سرپل ذهاب پنج منطقه انتخاب شدند و با توجه به موارد ذکرشده، تعداد 219 زن و 154 زن از روستاهای واقع در دشت ذهاب به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و پرسش‌نامه توانمندی روان‌شناختی را تکمیل کردند. به منظور اندازه‏گیری شاخص‌های توانمند‌سازی روان‌شناختی در بحران از پرسش‌نامه محقق‌ساخته استفاده شد. ساخت و تنظیم این پرسش‌نامه از طریق مضمون‏های احصایی از داده‏های کیفی به‌دست آمد. در پژوهش حاضر، ضریب اعتبار کل پرسش‌نامه در گروه نمونه مطالعه‌شده برابر با0/868به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از تحلیل واریانس چند‌متغیری استفاده شد و به منظور بررسی جزئی‌تر نتایج آزمون تعقیبی توکی گزارش شد. یافته‌های پژوهش نشان داد از میان مولفه‌های درون‌شخصی، مدار شناختْ متغیری بود که در زنان شهری نمره‌های کمتری از زنان روستایی را به خود اختصاص داد. همچنین، تفاوت معناداری در مولفه‌های بین‌شخصیِ توانمندی روان‌شناختی میان زنان شهر و روستا به‌دست نیامد و به‌طور‌کلی نشان می‌دهد متغیر مستقل، که همان مکان زندگی است، تاثیر زیادی بر مدار شناخت دارد؛ اما بر مولفه‌های بین‌شخصی تاثیر بسزایی ندارد.