مطالعۀ پدیدارشناسانۀ عشق ازدواجی در دوران آشنایی (تجربۀ زیستۀ کنش‌گران تازه‌‌ازدواج‌کردۀ شهر اصفهان از آشنایی تا لحظۀ عقد)

وجود عشق به‌منزلۀ مبنایی برای ازدواج و انتخاب همسر در جامعۀ کنونی ایران اهمیت یافته است. از همین‌رو، این پژوهش با اتخاذ رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی به توصیف چیستی و چگونگی تجربه زیسته عشق ازدواجی در دوران آشنایی تا لحظه عقد از منظر کنش‌گران تازه‌‌ازدواج‌کرده می‌پردازد. جامعۀ مطالعه‌شده شامل شهروندان متاهل شهر اصفهان است که در سال‌های ابتدایی زندگی مشترک‌اند. از طریق نمونه‌گیری هدفمند و با مصاحبه عمیق با 24 نفر، داده‌ها جمع‌آوری و با استفاده از روش تحلیل پدیدارشناسی هشت‌مرحله‌ای، مبتنی بر روش باتلرـ کیسبر، تحلیل شد. تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که تجربه زیست‌شده عشق ازدواجی در دوران آشنایی تا لحظه عقد از طریق نوعی تقابل عقل و احساس در سه مرحلۀ زمانی برساخته می‌شود؛ تقابل میان «رمانتیک‌گرایی پیشین» و «واقعیت‌گرایی پیشین» قبل از مواجهه و میان «به‌ دل ‌نشستن»، «واقعیت‌گرایی پسین» و «رخدادهای جرقه‌ای» بعد از مواجهه با طرف مقابل، که به‌طورکلی با مضمون «سرگردانی میان بیم و امید» مشخص شد. لحظه عقد نیز در عین داشتن چنین تقابلی، به‌عنوان لحظه‌ای محوری در آگاهی کنش‌گران، با در‌بر داشتن مضمون اصلی «دوگانگی لحظۀ عقد»، از یک‌سو «اوج سرگردانی» را در خود دارد و از سوی دیگر به این سرگردانی خاتمه می‌دهد؛ به این‌ معنا که پس از لحظۀ عقد، تردید کنش‌گران به صفر می‌رسد و آن‌ها نوعی «تحول احساسی» را تجربه می‌کنند.

Phenomenological study of Marital Love before Marriage(Lived Experience of newly married individuals of Isfahan from Encounter to Wedding Moment)

Love has been important as a basis of marriage and mate selection in today’s Iranian society. Therefore this study tries to understand lived experience of marital love before wedding from the perspective of newly married actors by using phenomenological approach. Research subjects include married citizens of Isfahan who are in their early years of common life. Through purposive sampling and indepth interviews with twentyfour actors data were collected and by using eight stages of phenomenological analysis, based on ButlerKisber the interviews were analyzed. Data Analysis shows that the lived experience of love before wedding up to exactly the wedding moment, is constructed by a contrast between reason and emotion in three phases including the contrast between “Romanticism” and “realism” before the encounter, and “liking”, “realism” and “sparking moments” after the encounter, which can be generally identified with the theme of “confusion between fear and hope”. The moment of wedding, besides having such a contrast, is also a pivotal moment in the consciousness of actors, and functions as the end point of the confusion; since after the wedding moment their uncertainty reduces to zero and they experience a kind of “emotional transformation”. Therefore the wedding moment signify in change of the lived experience of marital love before marriage.