خوانش گفتمانی از مناقشات امر جنسی در ایران

عرصه‌ سیاست‏گذاریِ امر جنسی در ایران محل مناقشه‌ نظری دو رویکرد عمده است. مقاله‌ حاضر درصدد ارائه‌ یک صورت‏بندی گفتمانی از مناقشات نظری این دو رویکرد در جامعه‌ ایرانی است. در این پژوهش، از روش تحلیل گفتمانی فرکلاف و لاکلا و موف به صورت ترکیبی بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که رویکرد اول با ابتنا بر مبانی دینی، ایده‌ تربیت جنسی با محوریت اخلاق جنسی را پیگیری می‏کند و مفاهیمی چون هویت جنسی، ازدواج آسان و بهنگام، حجاب و خویشتن‏داری و... را در زیست جنسی جامعه‌ ایرانی برساخت و امر جنسی را در شبکه‏ای از عناصر زیستی و فرهنگی مطالعه می‏کند که در آن گاهی مواجهه با امر جنسی نه‌تنها زدودن ابهام، بلکه حتی افزودن بر آن نیز هست. رویکرد دوم نیز با ابتنا بر ادبیات لیبرالیستیِ جامعه‌ بین‏المللی بر ضرورت آموزش جنسی با محوریت دانش و آگاهی جنسی تاکید دارد و دال‏ها و مفاهیمی چون تمایز همجنس‏گرایی و هم‏جنس‏بازی، احترام به حقوق اقلیت‏های جنسی، تمایز جنس و جنسیت، نفی ازدواج کودکان و... را برساخت می‏کند. مهم‌ترین استراتژی این گفتمان در مواجهه با امر جنسی، صراحت و ابهام‏زدایی از امر جنسی است. عرصه‌ عمومیِ متاخرِ مناقشاتِ این دو رویکرد، سند 2030 سازمان ملل بود.

Discoursive Analysis of Sexual Debates in Iran

The policy area of sexuality in Iran is affected by theoretical conflict between two major approaches. The present article seeks to present a discursive formulation of the theoretical conflicts between these two approaches in Iranian society. In this study, the method of   Fariclough, Laclau and Mouffe is applied in a conjoined way. The results of the research indicated that the first approach, based on religious principles, follows the idea of sexual education with the focus on sexual ethics. Furthermore, it also includes various concepts, such as sexual identity, convenient and timely marriage, hijab and continence, etc, to construct the life sex of the Iranian society.  Based on this approach, sexuality is studied in a network of biological and cultural components, in which sometimes confronting sexuality does not eliminate its ambiguity but instead enhances it. The second approach is inspired by the liberal literature of the international community, by emphasizing the importance of sex education with a core of knowledge and sexual awareness. Some constructed and predominated concepts in the second approach include various perceptions, such as homosexuality, casual homosexuality, and the recognition of sexual minorities, distinction between sex and gender, and the condemnation of child marriage. In confronting sexuality, disambiguation and explicitly are the most important strategies of the second discourse. The latest public debate on the two approaches was the 2030 United Nations Document.