مطالعۀ چرخۀ مد لباس در جامعۀ ایران

مد لباس، به‌منزله یکی از صنایع پرطرفدار فرهنگی، در عین سودآوری اقتصادی، نقشی جدی در انتقال ایده‏های خلاق و رشد فرهنگی جوامع مبتنی بر میراث فرهنگی آن‏ها ایفا کرده و در این مسیر چرخه‏ای را از آفرینش و طراحی تا تولید، توزیع و نهایتاً مصرف طی می‏کند. پژوهش حاضر، نظر به ابهام موجود در وضعیت چرخه مد لباس در جامعه ایران، از رهگذر مطالعه و مسئله‌شناسی این چرخه به دنبال توصیف و تحلیل وضعیت موجود چرخه مد لباس به تفکیک مراحل مختلف آن در ایران است. مطالعه چرخه مد با بهره‏گیری از روش مصاحبه (مصاحبه عمیق در طراحی، تولید و توزیع و مصاحبه نیمه‏ساخت‏یافته در حوزه مصرف مد) و مطالعات اسنادی در گردآوری داده‏ها و روش تحلیل مضمون (در تحلیل وضعیت طراحی، تولید و توزیع) و نیز تحلیل محتوای کیفی (در تحلیل وضعیت مصرف) ما را به این نتیجه رساند که با توجه به مشکلات محوری ساختاری معرفتی، فرهنگی اجتماعی و اقتصادی سیاسی احصاشده و پیامد اصلی آن، که عدم‏ نوآوری و دنباله‏روی از الگوهای وارداتی است، برندهای جریان‏ساز بومی در داخل شکل نمی‏گیرد. نبود برندهای اسلامی‏ ایرانی خود تبعاتی از قبیل گسست مراحل چرخه، التقاطی‌شدن آن و تشدید مشکلات موجود را در پی دارد که حاصل نهایی آن عدم شکل‏گیری چرخه درون‏زای مد بومی و غلبه الگوهای وارداتی است.