«این نکته ای که من می خوام اینجا دقت کنید»: برجسته کردن نکات مهم در ارائه‌های علمی فارسی

مقاله حاضر کوشیده است ساختارهای واژه دستوری استفاده‌شده توسط اساتید دانشگاه برای پررنگ کردن نکات مهم ارائه های علمی فارسی را بررسی نماید. در این مقاله به این ساختارها نشانگر های اهمیت اطلاق می گردد. با بررسی 60 رونوشت از ارائه های حقیقی فارسی مستخرج از پیکره سخن با بهره گیری از روش تحقیق ترکیبی و مبتنی بر یک رویکرد پیکره محور، مشخص شد که می توان با استفاده از صفات ارزیابی و اسامی فرازبانی، ربط دادن مطالب به امتحان و دخیل کردن ارائه‌دهنده یا مخاطب در ارائه، مطالب مهم را پررنگ نمود. این برجسته‌سازی را می توان با استفاده از ساختارهای خاصی که در یکی از پنج گروه «اسمی»، «فعلی»، «صفتی»، «قیدی» و «گوناگون» قرار می گیرند، انجام داد. همچنین نتایج نشان داد، ربط دادن ارائه به مخاطب یا ارائه دهنده، با استفاده از الگوهای فعلی، حتی مهم تر از استفاده از روش‌های مستقیم برجسته‌سازی نکات مهم همچون صفات ارزیابی است. درنهایت، بر اساس نتایج به‌دست‌آمده مشخص شد که ساختارهای نشانگر اهمیت پس مرجع، از آنجا که مخاطب را قادر می کنند از قبل برای پردازش و یادداشت‌برداری مطالب مهم برنامه‌ریزی کند، پرشمارتر هستند.