رهیافتی تطبیقی بر کاربرد زبان در دو مکتب رئالیسم و سوررئالیسم از رهگذر بررسی رمان سووشون و بوف کور

زبان‌شناسی یکی از ابزارهای موثر در تحلیل سبک‌شناختی متن است. بی‌تردید یکی از وجوه تفاوت مکتب‌ها و نظریه‌های ادبی با یکدیگر، زبان مورد استفاده آنهاست. این مسئله فرضیه بنیادین این مقاله را شکل داده است. پژوهش حاضر با نگاهی تطبیقی به بازیابی نحوه به‌کارگیری زبان در دو مکتب رئالیسم و سوررئالیسم و بیان وجوه تفاوت آن از رهگذر بررسی دو رمان برجسته فارسی، «بوف کور» صادق هدایت و «سووشون» سیمین دانشور می­پردازد. پشتوانه نظری این مقاله روش سبک‌شناختی جفری لیچ است. تحلیل زبانی دو اثر نشان می­دهد با این که مبنای مشترکی در عناصر زبانی همه مکاتب ادبی به چشم می‌خورد اما نحوه به‌کارگیری و بسامد هر یک از این عناصر ازجمله اسم، فعل، صفت، قید، ساختار نحوی و جمله بندی، آرایه های لفظی و انسجام یا عدم انسجام کلام منجر به ظهور تفاوت‌های چشمگیری در سطح زبان مکاتب گوناگون می شود.

A Comparative Approach to the Use of Languagein Realism and Surrealism Theories:Review on Suvashun and Boofe- koor Novels

Linguistics is one of the most effective tools in stylistics analysis and the language used for it is indeed  one aspect of the distinction between literary theories. This is the fundamental hypothesis of this paper. This research, with acomparative perspective, reviews the use of language in Realism and Surrealism Theories, and by studying two famous novels in the Persian language: Hedayat’s Boofe Koor and Daneshvar’s Suvashun, the distinction between them is expressed.This study is based on Geoffrey Leech's Cognitive Style Theory. Alinguistic analysis shows that, although common principles can be seen in the linguistic elements of all literary theories, the use and frequency of each of these elements such as noun, verb, adjective, adverb, syntax and sentence structure, verbal figures and coherence or incoherence leads to significant differences between the language in various theories.