رابطه بی‌‌انسجامی گفتار اسکیزوفرنیک با نوع توهم و هذیان

مهم‌ترین اختلال گفتار بیماران اسکیزوفرنیک با نشانگان مثبت، بی‌انسجامی است که در گفتار این بیماران، طیفی گسترده دارد و به عواملی گوناگون، مانند توهم و هذیان بستگی دارد. در این پژوهش، برای ‌یافتن ارتباط میان بی‌انسجامی گفتار با هذیان و توهم، گفتار آزاد هجده بیمار اسکیزوفرنیک دارای این نشانگان را بررسی کرده‏ایم؛ انواع توهم کلامی و هذیان را شناسایی کرده و رابطه متقابل دو نوع متمایز از توهم کلامی را با دو نوع متمایز از هذیان مطالعه کرده و ضریب توافقی آن‏ها را به‏دست‌آورده‏ایم؛ سپس رابطه بی‌انسجامی با این هذیان‌ها را بررسی و محاسبه کرده‏ایم. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که بی‌انسجامی در گفتار برخی از این بیماران، پایاست؛ در حالی که در گفتار برخی دیگر، به‏میزانی چشم‏گیر کاهش می‌یابد. وضعیت و میزان این بی‌انسجامی، با دو نوع هذیان ارتباط دارد که می‌توان آن‌ها را هذیان‌های ثابت و متغیر نامید. هر‏یک از این هذیان‌‌ها نیز با دو نوع توهم ارتباط دارند که بر‏حسب ویژگی‌هایشان، در‏زمان و هم‏زمان ‌نامیده شده‌اند.