توصیف مشخصه های تصریفی زمان، شخص و شمار در فعل های بسیط زبان مازندرانی

تصریف یکی از پدیده های مهم زبانی است که پژوهش درباره آن در‏ حوزه زبان مازندرانی، جز به گونه ای مختصر و یا در حاشیه مباحث دیگر صورت نپذیرفته است؛ درحالی که این نوع پژوهش، برای روشن کردن نقطه‏های تاریک صرف این زبان، ضروری می نماید. در این راستا، در مقاله حاضر توصیف و بررسی ویژگی‏های تصریفی زمان، شخص و شمار را در فعل های بسیط مازندرانی مبنای کار خود قرار داده‏ایم. پس از توضیحی مختصر درباره فرایند تصریف و مفاهیم بنیادین آن، این سه ویژگی و شیوه های تبلور آنها را شناسایی کرده‏ایم و از این رهگذر کوشیده‏ایم مسایل مبهم و شبهه ناکی چون پسوند مصدر‏سازِ /essen/، کیفیت شناسه ها، کیفیت پیشوند‏های تصریفی و تغییر‏های آوایی حاصل از افزودن این وند‏ها در ستاک فعل و همچنین چگونگی تصریف گذشته نقلی را روشن کنیم.