لویی- فردینان سِلین یا باز‏نمایی زبان عامیانه

صورت داستان پردازی و پردازش مفهومی رمان‏های قرن بیستم در‏حیطه‏های روایت‏بخشی، ساختار‏سازی، محتوا‏گرایی و واژه گزینی، از دغدغه های اساسی نویسندگان به‏شمار می‏رود و ایدیولوژی و نظام جهان بینی افسار‏گسیخته رایج در این عصر را تحت‏الشعاع قرار داده است. ادبیات معاصر فرانسه، در‏پی ورود پر‏هیاهوی لویی- فردینان سلین به عرصه رمان‏پردازی قرن بیستم، در کالبد‏های ابداعی و ساختار‏شکنانه، شکلی نوین به خود گرفت و تقدم دا ل ها، نظام ساختار‏مند صوری و معنایی سنتی را در‏هم کوبید، زبان فردی را شناسایی کرد و اجتماع انسانی را در هاله های تمایز و تفاوت، زبان ستیزی و معنا‏گریزی در دوران پر‏تلاطم و جنگ آلود سلین، در تنگنا قرار داد؛ در‏نتیجه، اسلوب های بیانی رایج در زبان گفتاری سلین، ساحت زبان نوشتاری را در‏هم شکست و هیجان و باز‏خورد صریح و آنی زبان گفتار را به خواننده انتقال داد. در مقاله حاضر، صورت‏های مختلف و تاثیر‏گذار این عناصر گفتاری، زبانی و ساختاری را بررسی کرده و با کنکاش در رمان‏های این نویسنده برجسته قرن بیستم، وجوه و شاخص‏های سنت‏شکن داستانی وی را با تکیه بر برخی اندیشه های معاصر، در‏حیطه‏های متن، زبان، نوشتار و ساختار‏شکنی، تحلیل کرده‏ایم.