بررسی زباهنگ دل‌نگرانی برای دیگری در ایرانیان: از هیچ‌دلی تا فرادلی

برقراری تعامل اجتماعی، بخش جدایی‌ناپذیر زندگی است و انسان‌ها، برای درک احساسات و عواطف یک‌دیگر به شیوه‌ای متفاوت ابراز نگرانی می‌کنند. درحالی‌که برخی نسبت به دغدغه‌مندی‌های شخص مقابل خود بی‌تفاوت هستند، برخی دیگر تنها همزبانی می‌کنند و در سطحی بالاتر برخی تمایل دارند خود را جای دیگری گذاشته و برای او گام‌هایی بردارند. در پژوهش کیفی حاضر، نگارندگان به بررسی 448 پاره‌گفتار به‌دست‌آمده از 30 فیلم و سریال با ژانر اجتماعی و 211 پاره‌گفتار جمع‌آوری شده از مکالمات افراد (با بازۀ سنی 18 تا 69 سال) در مکان‌های عمومی، خصوصی (رسمی/غیررسمی) و فضای مجازی مربوط به زباهنگ «دل‌نگرانی نسبت به دیگری» پرداخته و آنان را در چهار سطح هیچ‌دلی، برون‌دلی، درون‌دلی و فرادلی براساس الگوی مفهومی تحلیلی زباهنگ مورد مداقه قرار دادند. نتایج نشان داد افراد با اهداف متفاوتی مانند دلسوزی، نصیحت، سلب مسئولیت و تبرئۀ خود، تغییر در تصمیم، شماتت، فداکاری، گلایه و موارد مشابه از این زباهنگ استفاده می‌کنند. افزون‌براین، این زباهنگ تاییدی بر فرهنگ‌های تعارف، جمع‌گرایی، هلویی، اغراق‌افزوده و غیرمستقیم‌گویی ایرانیان است که افراد نسبت به آن در مرحلۀ درون‌آگاهی قرار دارند. همچنین، یافته‌ها نشان می‌دهند امروزه میزان دل‌نگرانی افراد بیشتر به سمت هیچ‌دلی و برون‌دلی پیش رفته که این امر نمایانگر متمایل‌شدن آنان از جمع‌گرایی به سمت فردگرایی است. بنابراین، واکاوی این زباهنگ‌ به شناسایی بیشتر سطوح درون‌دلی و فرادلی در قالب عبارت‌های زبانی کمک بسیاری می‌کند و راه را برای به‌فرهنگی و شناسایی ژن‌های معیوب در جامعه هموار می‌سازد.

examining the cultuling of iranians’ concerns for others: from apathy to metapathy

since birth and throughout all stages of development, humans have been social beings, as effective communication and interaction with others has been crucial for them. the capability to understand ideas, emotions, and views, and to be aware of and sensitive to them in social interactions, helps develop friendly relationships, promotes self-awareness and self-acceptance, and improves group cohesion. living in an interconnected world means that we will inevitably face difficulties, and consequently, will regularly need the assistance of others. iranians have long had a reputation for being kind and helpful to their fellow citizens. it is essential to remember that providing verbal support and assistance to others can also protect them from potential dangers (andreoni et al., 2016).when seeing other people’s problems and issues, individuals use various verbal and functional approaches in accordance with their own perception and understanding of the situation, as well as the mental and emotional state of others. this indicates their level of care and concern for others. concern for someone is defined as the emotional and cognitive ability to understand emotions and react to the mental and emotional states of others. interpersonal interactions and socioemotional aspects help differentiate between “apathy” (having no feelings), “sympathy” (observing feelings), “empathy” (understanding feelings), and “metapathy” (changing feelings).the current research aims to assess people’s level of concern for others by analyzing the language expressions they use in various situations. in other words, the concept of ’cultuling’ (language + culture) of concern for others introduces a new perspective on concern, which is influenced by both the extent of people’s engagement with the problem and the closeness between individuals.