بررسی گفتمان کودکان اوتیستی برپایه فرانقش بینافردی و متنی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی گفتار کودکانِ 6 تا 10 ساله دارای اُتیسم بر اساس فرانقش بینافردی و متنی در نظریه نقش‌گرایی هلیدی (halliday, 2014) است. دو گروه از کودکانِ سالم و دارای اُتیسم، گروه‌های شاهد و تجربی پژوهش را شکل می‌دهند که به روش تصادفیِ طبقه‌ای انتخاب شده‌اند. داده‌های گفتاری هر دو گروه، ثبت شده و بر اساس فرانقش بینافردی و متنی مورد تحلیل قرار گرفته‌است. پرسش اصلی پژوهش حاضر از این قرار است که آیا فرانقش بینافردی می‌تواند در بررسی جمله‌های افراد مبتلا به اتیسم موثر باشد و اینکه گفتمان افراد مبتلا به اتیسم چگونه بر اساس مدل فرانقش متنی نقش‌گرایی هلیدی بازنمایی می‌شود. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که ارتباط بینافردی در کودکانِ مبتلا به اُتیسم، به دلیل کم‌حرف‌‌بودن و تمایل‌نداشتن به برقراری ارتباط، بسیار ضعیف است. بین میزان به‌کارگیری مقوله وجهیت در دو گروه کودکان مبتلا به اُتیسم و کودکان سالم، تفاوت معناداری وجود دارد. هرچند که در کاربرد مقوله قطبیتِ منفی، تفاوت آشکاری بین دو گروه مشاهده نشد و هر دو گروه، به استفاده از جمله‌های مثبت تمایل داشتند. مبتلایان به اُتیسم، درک شفافی از مفهوم زمان نداشتند و در جمله‌های خود از زمان حال بیشتر بهره می‌بردند. از نظر وجه، وجه‌های اخباری و امری پرکاربرد بوده و کاربرد وجه التزامی بسیار محدود است. فاعل و نیز آغازگرها در گفتار مبتلایان به اُتیسم، اغلب واژه‌های ملموس و در دسترس هستند. یافته‌های این پژوهش می‌تواند برای مربیان کودکان دارای اُتیسم، روان‌شناسان و زبان‌شناسان مفید باشد.

the study of the autistics children’s speech based on interpersonal and textual metafunctions in the halliday’s systemic functional grammar

autism, first introduced by bleuler (1940) and later developed by kanner (1940), is a neurodevelopmental disorder that poses challenges in communication for autistic individuals, hindering their social interactions and activities. autism encompasses cognitive and linguistic difficulties, with genetics believed to be a contributing factor. symptoms often become evident between 18 to 36 months of age. autistic individuals commonly struggle with verbal and non-verbal communication, social interaction, and other activities. communication difficulties are a core characteristic of autism, with approximately 50% of autistic individuals being unable to use language for communication. a notable trait is the avoidance of the pronoun i, and the repetition of words and phrases, known as ’echolalia.’ there is a wide spectrum of language development among autistic individuals, ranging from those who never speak to those who exhibit slow comprehension despite fluent speech. this spectrum includes both mild and severe forms of autism, with some severely affected individuals being non-verbal or having echolalia. milder cases learn language but tend to use words and expressions based on their own perspectives, making simple conversations challenging. the speech performance of autistic individuals has been a subject of controversy in psychology, as their appearance is often similar to non-autistic individuals, making it difficult for families to recognize and accept their children’s challenges. this lack of recognition can lead to frustration for parents, who may not receive the verbal and practical affection they need.