رابطه بین کمال گرایی، اضطراب و دستاوردهای زبانی انگلیسی آموزان ایرانی : میانجیگری انواع خودها

پژوهش‌های اخیر نشان داده که در یادگیریِ زبان دوم، سازه‌های اضطراب و کمال‌گرایی به عنوان عامل‌های مهمی در عملکرد زبان‌آموزان نقش دارند. در مقاله حاضر، تعداد 400 زبان‌آموز انگلیسی 15 تا 30 ساله که در موسسه‌های آموزشی خصوصی زبان انگلیسیِ شهر تبریز و در ایران نام‌نویسی کرده بودند، شرکت داده شدند. سطح مهارت‌های زبانی شرکت‌کنندگان در محدوده بالاتر از اندازه متوسط بود که با برگزاری آزمون تعیین سطح (آزمون استاندارد ای.سی.تی.اف.ال)، پیش از شروع کلاس‌ها، به وسیله استادهای موسسه مشخص گردید. برای برآوردِ میزان کمال‌گرایی، اضطراب و خودهای زبان دوم به ترتیب از مقیاس کمال‌گرایی چندبعدی (hewitt & flett, 1991)، مقیاس اضطرابِ زبانِ خارجی (horwitz et al., 1986) پرسش‌نامه چهارقطبی هویتی تایلور (taylor, 2010) بهره گرفته شد. پیشرفتِ زبان‌آموزان، با توجه به نمره‌های آزمونِ پایانی آن‌ها سنجیده شد. نتیجه پژوهش حاضر نشان داد که کمال‌گرایی با اضطراب رابطه معناداری دارد و رفتار کامل زبان‌آموزانِ کمال‌گرا در گستره فردی و اجتماعی می‌تواند آن‌ها را مضطرب سازد. این امر افزون بر اضطرابِ فراگیران، هویت آن‌ها را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ به‌گونه‌ای که اعتماد به نفس پائین‌تر زبان‌آموزان بر یادگیری‌ آن‌ها تاثیر می‌گذارد. در پایان، دریافتیم که کمال‌گرایی‌های مبتنی بر خود و اجتماع با ساختار خود زبان‌آموزان رابطه معناداری دارد. همچنین، یافته‌های پژوهش مشخص کرد که به واسطه خودهای موجود، در فراگیران زبان دوم، یک رابطه ساختاری از کمال‌گرایی تا اضطراب یادگیری زبان دوم بر پایه پیشرفت زبان انگلیسی آن‌ها وجود دارد.