گزاره‌های ملکی در زبان شهمیرزادی: یک بررسی رده‌شناختی

مفهوم مالکیت یکی از مفاهیم جهانی و قابلِ بررسی در گونه‌ های زبانی مختلف است. این مفهوم، به دو صورت اسمی و گزاره ای بیان می شود. در مقالۀ پیش رو، ساخت گزارۀ ملکی در زبان شهمیرزادی بر پایۀ رویکرد نقشی رده شناختی  بررسی شده‌است. به این منظور، ابتدا پرسش ‌نامه ای تهیه شد تا از طریق مصاحبه با گویشوران این زبان، داده های مورد نظر گردآوری شود. همچنین از چارچوب نظری استیسن (stassen, 2009) بهره گرفته شد که چهار ردۀ زبانی برای ساخت مالکیت گزاره ای ارائه کرده‌است. این چهار رده، مشتمل بر رده مالکیت مکانی، مالکیت بایی، مالکیت مبتدایی و مالکیت با فعل «داشتن» هستند. تمامی این رده های چهارگانه در زبان شهمیرزادی بررسی شدند. یافته ‌های به‌دست‌آمده از تحلیل داده‌ها نشان می دهد که در گونه شهمیرزادی سه رده از بین چهار ردۀ مورد نظرِ چارچوب نظری، برای رمزگذاری گزاره های ملکی به کار گرفته می‌شوند. ردۀ مبتدایی در این گونه زبانی کاربردی ندارد و گویشوران تمایل دارند از ردۀ مالکیت با فعل «داشتن» به جای مالکیت مکانی و بایی استفاده کنند. بر این مبنا، رده مالکیت با فعل «داشتن» فراوانی کاربرد بالاتری نسبت به سایر رده ها دارد.