نقد و بررسی آراء قرآن‌گرایان شبه قارّه درمورد نماز

مسلمانان از همان آغازین روزهای بعثت رسول الله(ص) با تاسی از وجود مبارک ایشان  به اقامۀ نماز همّت گماشته و درآن اختلافی نداشتند. با رخت بربستن رسول الله(ص)ازجهان خاکی اندک اندک اندیشۀ «حَسبُنا کتاب الله» درذهن برخی دگراندیشان – به ویژه خوارج – ریشه دواند و با گرایش به رای، در تعداد رکعات نماز اختلاف نمودند. جریان قرآن گرایی اگرچه نوظهور و حاصل رویکرد بخشی از جنبش های نوگرایانه در دو قرن اخیر می باشد، اما شواهدی بر بروز رگه هایی از قرآن بسندگی و بی اعتنایی به سنّت، در قرن اول و دوم هجری گزارش شده است. نوشتارحاضر با روش توصیفیتحلیلی به طرح ونقد استدلال های قرآنیّون دربارۀ نماز از آیات قرآن پرداخته و ضمن آسیب شناسی دیدگاه ها، نتیجه می گیرد:  قرآن گرایان با  انکار حجیّت سنّت  باب رای گروی و عقل گرایی افراطی را به روی خود گشوده و با نادیده انگاری نقش سنّت و عقل برهانی دست به برداشت های ذوقی از آیات قرآن کریم زدند. آنها در بسیاری موارد از ظواهر معتبر قرآنی دست کشیده و به تاویل جهت دار و توجیه رای مدارانه و غیر متکی به عقل برهانی روی آورده اند.گرچه آنها نام «اهل قرآن» را بر خود گذاشته اند، اما تفکر و عمل آنان بر خلاف نص و مضامین قرآن می باشد.

A Critique and review of sub continental Quraniyun’s comments on prayer

Muslims from the beginning of the mission of Prophet Muhammad (PBUH) with the effect of his blessed presence effort to say prayer and didn’t have any difference in two, three or four posture of prayer. After die of Messenger of Allah (PBUH) from this world, little by little the idea of “the book of God is enough for us” created in the mind of some modernist especially the Khawarij and with the tendency to vote, dispute was created in the number of postures. In the contemporary age, Quraniyun started to interpret the prayer base on the Quran versus with denying the authority of tradition and its efficiency in religious knowledge and interpretation of Quran. The present study has addressed the design and criticism of its arguments about five daily prayer and number of its Quranic versus with analyticaldescriptive approach and during the discussion, it has implied to four groups of Abdullah Jakr Alavi, Ahmad AlDin, Rafi AlDin  and their deviation and concludes: all differences and deviations of Quraniyun in the worship matter of prayer is due to ignoring the tradition. This case has caused the opening of interpretation doors toward vote, so that each of them have articulated a new theory that this case, not only didn’t cause the unity of Muslims, but also caused more dispersion of them and it reflects the weakness and invalidity of their idea, while, methodical and basis problems is entered to their arguments.