گونه‌های مختلف ایهام در مثنوی نه‌سپهر امیر خسرو دهلوی

امیرخسرو دهلوی یکی از شاعران تاثیرگذار زبان و ادب پارسی است که با بهره‌مندی از نبوغ و دانش فراوان، نماینده‌ای قابل، برای زبان و فرهنگ پارسی در سرزمین هندوستان بوده است، آثار گوناگون او آگنده از شگردهای هنری و ادبیِ ظریف و ارزشمندی است که شناخت آن‌ها برای درکِ درستِ گذشتۀ ادبی زبان فارسی اهمیت بسیار دارد. او که خود از پیشگامان قابل ‌اعتماد در نقد ادبی و علوم بلاغی بوده است، فنون ادبی را به‌خوبی در سخن به کار گرفته است. ایهام ازجمله بارزترینِ فنونِ تاثیرگذار در آثار اوست که با تداعی معانی دور و نزدیک، مخاطب را در دریافت چندمعنا از ‌کلام، کمک می‌کند. یکی از آثار ارزشمند و کمتر شناخته‌شدۀ او مثنوی نه‌سپهر است که آن را در سال 718 (ه.ق) سروده است. بسیاری از ابیات این اثر، از ظرافت ایهامی هنرمندانه‌ای برخوردار است و مخاطب آشنا، با دقّت در ساختار ایهامی آن، متوجّه شبکۀ گسترده‌ای از واژگان چندمعنایی می‌شود، در این مقاله با بهره گیری از روش توصیفی – تحلیلی کوشش شده است تا به این پرسش پاسخ داده شود که مهم ترین گونه‌های ایهام در مثنوی نه‌سپهر امیرخسرو دهلوی کدامند؟