مطالعۀ تبلیغات تجاری مقایسه‌ای در فقه امامیه، حقوق ایران و هند

تبلیغات تجاری مقایسه‌ای یکی از شیوه‌های مرسوم تبلیغ کالاست که با برجسته کردن نقاط قوت و مزایای محصولات تبلیغ‌کننده، مصرف‌کننده را به خرید آن ترغیب می‌کند. علی رغم سابقه نزدیک به نیم‌قرن این شیوه و تصویب قوانین متعدد در خصوص آن در کشورهای توسعه‌یافته، در فقه امامیه و حقوق کشورهای درحال‌توسعه ایران و هند در این خصوص قانون خاصی وجود ندارد. باید دید آیا می توان مشروعیت این شیوه تبلیغ کالا و خدمات را بر اساس مبانی فقهی و ضوابط حاکم بر حقوق این دو کشور، پذیرفت؟ براساس یافته های پژوهش که به روش تحلیلی-توصیفی صورت گرفته، از برخی اصول قانون اساسی و مقررات مربوط به منع رقابت نامشروع، تبلیغ خلاف واقع، مقررات ناظر به علائم تجاری و حقوق رقابت این دو کشور می‌توان این‌گونه برداشت نمود که علی‌الاصول تبلیغات مقایسه‌ای، امری قانونی و مشروع تلقی می‌گردد جز در مواردی که موجب گمراهی مصرف‌کننده شده یا به حقوق رقبای تجاری خللی وارد آورد، بااین‌وجود خلا وجود قانون خاص در هردو نظام حقوقی احساس می‌شود و قانون‌گذار می‌بایست با تصویب قانون خاص، نسبت به قانونی کردن آن اقدام کرده و تشتت موجود در رویه قضائی را به حداقل برساند.