فرشِ جنگ، فریادِ بلندِ اعتراض با زبانِ تصویر

جنگ به عنوانِ یک فرآیندِاجتماعی در هر جامعه ای که رُخ دهد وجوهِ مختلفِ زندگی انسانی را تحتِ تاثیر قرار می دهد. از جمله ی این حوزه ها، زمینه های تولیداتِ هنری است. و گاه این تولیدات الزاماً توسط هنرمندانِ آکادمیک و با رویکرد و زبانِ هنریِ شناخته شده یِ روز تولید نمی-شود. از آثار پیش از تاریخ تا امروز آدمیان به هر شکل که توانسته اند موضوع جنگ را بازتاب داده اند و در بسیاری از این تولیدات، بخشِ نامطلوب آن را به امید توقف و تغییر به تصویر کشیده اند. از آخرین نمونه های اینگونه آثار که توسط مردمان عادی و سنتی در اعلامِ انزجار از جنگ بیان شده فرش هایی است که در افغانستان بافته شده و در آنها اِلمان های جنگ، به عنوانِ موضوعی آزاردهنده مورد اشاره قرار گرفته است. پرسش آن است که آیا بافندگان و تولیدکنندگان فرشِ سنتی در افغانستان، بدون آموزش هایِ هنری، چگونه و با چه سامانه ای به این مهم دست یافته اند؟ و آیا توان بازخوانی و دسته بندی در این گونه آثار امکانپذیر است؟ با این نگاه پس از بررسی مختصرِ نقش و طرح در قالی بافی، به بررسی نمونه هایی که به فرشِ جنگ در افغانستان مشهورند پرداخته شد و نتیجتاً با رهیافتِ به دست آمده یکی از آثار برجسته ی ایجاد شده در این زمینه تحلیل هنری شده است.