نقش شاهزادگان صفوی در دربار مغولان هند
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
ملک پور افشار حمیده ,سرافرازی عباس
|
|
منبع
|
مطالعات شبه قاره - 1397 - دوره : 10 - شماره : 35 - صفحه:195 -214
|
|
چکیده
|
در دوره حاکمیت صفویان بر ایران، گروهی از شاهزادگان صفوی به هندوستان رفتند. در بین آن ها، فرزندان سلطان‌حسین‌‌میرزا‌بن‌بهرام‌میرزا‌بن شاه‌اسماعیل شهرت بسیار یافتند. این شاهزادگان در پی اختلاف بر سر قدرت، حملات بی‌امان ازبکان، اوضاع نابسامان داخلی در ایران، وعده و وعید های اکبرشاه و جاذبه های کشور هندوستان به‌دربار مغولان هند پناه بردند. مهمترین پیامد این مهاجرت، از دست رفتن قندهار بود. پرسش اصلی در این پژوهش، تعیین نقش این شاهزادگان، در دربار مغولان هند بوده‌است. نگارندگان کوشیده اند با بهره‌گیری از روش تحقیق تاریخی، مبتنی بر روش تحلیلی توصیفی به‌آن پاسخ دهند. براساس فرضیه مطرح شده، این اشخاص در رویدادها و تحولات سیاسی این حکومت، نقش موثری ایفاء نمودند. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد آنها در دوران سلطنت طولانی مدت اکبرشاه وارد هند شدند. در مدت حضور خود در هند، مورد تکریم شاهان هندوستان بودند. با آنها ارتباط خویشاوندی محکمی برقرار نمودند. گاهی نیز با اعمالشان، نارضایتی مغولان هند را در پی داشتند. اما در مجموع حضور موثر آنها در تحولات مهمی نظیر فتح دکن، بلخ و بدخشان و تلاش برای تصرف دوباره قندهار و آشوب های اواخر سلطنت شاهجهان، غیرقابل کتمان است.
|
|
کلیدواژه
|
شاهزادگان صفوی، قندهار، مغولان هند، پناهندگی
|
|
آدرس
|
دانشگاه فردوسی مشهد, ایران, دانشگاه فردوسی مشهد, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
ab.sarafrazi@um.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|