ترکیبات خاص در غزلیات بیدل دهلوی

پایه و اساس سخن کلمه است و بررسی ساختار کلمه یکی از ابزارهای زیبایی شناسی متن است.ترکیب سازیهمواره مورد توجه شاعران بوده است و بسیاری از آنان برای بیان نگرشهای خلاقانۀ خود ، ترکیبهای بدیعی به واژه های زبان افزوده اند. بیدل دهلوی شاعری است که توانایی بی نظیری در رستاخیز کلمات دارد.وی ترکیبهای خاصی  در شعر خود آفریده است که خصیصۀ زبانی او به شمار می آید . این ترکیبات از مهمترین عوامل غموض در شعر اوست و به همین دلیل ،کمتر مورد بررسی قرار گرفته اند. پژوهش حاضر به بررسی ژرف ساخت ، روابط نحوی و هستۀ معنایی کلمات مرکب در غزلیات بیدل می پردازد.ترکیبات از نظر هستۀ معنایی به دو گروه ترکیبات برون مرکزو درون مرکز طبقه بندی شده، سپس با توجه به جمله های ژرف ساخت روابط نحوی اجزای ترکیب نشان داده شده است.اجزای ترکیب ،روابط نحوی گوناگونی مانند: روابط مسندی،متممی،فاعلی،مفعولی و قیدی دارند. تشخیص این روابط نحوی و معنایی در تبیین مفهوم مورد نظر شاعر و شناخت سبک هندی سودمند خواهد بود.