دارالشفای رَبع رشیدی: سازمان ادارى، آموزشى و درمانى

یکی از مهم‌ترین مراکز پزشکی در جهان اسلام، دارالشفای «رَبع رشیدی»  بوده که می توان آن را بزرگ‌ترین مجموعه موقوفی، علمی، آموزشی و مذهبی ایران عصر ایلخانی (654-750) دانست. این دارالشفاء درواقع بیمارستان و مکانی برای پذیرش و درمان بیماران، آموزش پزشکی و تهیه مواد مختلف دارویی بوده است. در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی  سازمان دارالشفای ربع رشیدی از جنبه هایی چون ساختار مدیریت، نظام مالی، وظایف و کارکردهای درمانی و آموزشی بررسی شده است. نتایج این بررسی نشان می‌دهد که دارالشفای ربع رشیدی با برخورداری از پشتوانه مالی مشخص و مستقل، بسیاری از کارکردهای بیمارستان­های امروزین، مانند استفاده از روش‌های آموزشی بالینی و نظری  را به‌صورت هم‌زمان، متناسب با امکانات آن عصر دارا بوده است؛ نیز این دارالشفاء از طریق ایجاد ارتباط نزدیک با مجامع و مراکز علمیِ سرزمین های دیگر به ویژه هند و چین، در اقتباس و انتقال  دستاوردهایِ علمی و  پژوهشی اطبای آن نواحی به ایران موثر بوده است.