تجارت در دریای مدیترانه :بررسی معاهدات تجاری ابوالحسن و ابو عنان مرینی با دولت های مسیحی

اوج اقتدار خاندان مرینی به دوره ابوالحسن(حک: 731-749ه) و ابوعنان (حک: 749-759ه) برمی-گردد که از نظر سیاسی سلطه آنان نه تنها بر مغرب اقصی، مقر پیشین این خاندان، بلکه بر مغرب میانه و نزدیک و حتی بخش‌هایی از اندلس نیز بسط یافته بود. سلطه مرینیان بر سواحل طولانی دریای مدیترانه در این دوره، موقعیت جغرافیایی مغرب را به عنوان دروازه تجارت اروپا و آفریقا ارتقا داد و موجب گردید تا مسلمانان و مسیحیان در پرتو منافع مشترک معاهدات متعددی با هدف گسترش تجارت در دریای مدیترانه منعقد کنند؛ حاکمان میورقه، بنادر ایتالیایی ونیز، جنوا و پیزا و سرانجام دولت آراگون هر کدام به طور جداگانه با هدف تامین مایحتاج عمومی و مواد اولیه مورد نیاز خود، پیمان‌هایی تجاری با مسلمانان مغرب بستند؛ بررسی این معاهدات نشان می‌دهد که به هنگام اقتدار حاکمان مسلمان، هم‌پیمانان تجاری مسیحی آنان ناگزیر از پذیرش تعهدات و شروط مسلمانان بودند و چون ضعف مسلمین آشکار می‌شد، مفاد پیمان‌نامه‌ها به شکل یک جانبه‌ای به سود مسیحیان تغییر می‌کرد.