آرابسک و تبار نبطی آن

آرابسک (نقوش استیلیزه گیاهی و هندسی) گاه به عنوان شاخصه هنر اسلامی و از ابداعات تمدن اسلامی شمرده می‌شود؛ در مقابل این نظر، برخی از مورخان هنر، افزون بر خصوصیات دوره اسلامی، بر مآخذ پیش از اسلام آن، به ویژه مآخذ ساسانی و بیزانسی و انتقال سنت‌های فرهنگی پیشین هم اشاره کرده‌اند. در این پژوهش، علاوه بر این دو ماخذ، فرهنگ نَبَطی هم به‌مثابه گنجینه‌ای غنی از مضامین کهنِ تصویری، به عنوان ماخذی دیگر در زمینه نقش‌مایه‌های گیاهی آرابسک اسلامی لحاظ شده‌است. پرسش اصلی این پژوهش این است که بن‌مایه‌ها و نقوش گیاهی در آثار نَبَطی چه بوده و بر اساس شباهت‌های نقوش نبطی و اسلامی تا چه حد می‌توان نقوش نبطی را به عنوان ماخذی برای آرابسک اسلامی به‌شمار آورد؟ در این پژوهش با رویکردی بر پایه تاریخ فرهنگی و شواهد متنوع، به‌ویژه آثار مادی و گزارش‌های باستان‌شناسان و شباهت‌هاى آشکار فرهنگى موجود، نشان داده‌ایم که نقش‌مایه‌های نبطی را هم می‌توان در شمار خاستگاه‌هاى آرابسک به‌شمار آورد و بر این اساس و باتوجه به تعدد تبارهای تاریخی آرابسک، دیدگاه‌های ذات‌گرایانه و قدسى‌مدارانه سنت‌گرایان در محدود ساختن دامنه تفسیری این نقوش به هنر اسلامی، بازنگری جدی شده‌است.

arabesque and its nabatean origin

arabesque (stylized plant and geometric motifs) is sometimes considered as a feature of islamic art and one of the innovations of islamic civilization; on the other hand, some art historians, in addition to the characteristics of the islamic period, have pointed out its pre-islamic sources, especially the sassanid and byzantine sources and the transfer of previous cultural traditions. in this research, in addition to these two sources, nabatean culture as a rich treasure of ancient pictorial themes has been included as another source in the field of islamic arabesque plant motifs. the main question of this research is what were the motifs and plant motifs in nabatean works and based on the similarities between nabatean and islamic motifs, to what extent can nabatean motifs be considered as a source for islamic arabesque? in this research, with an approach based on cultural history and various evidences, especially material artifacts and reports of archaeologists and obvious cultural similarities, we have shown that the nabataean motifs can also be counted among the descendants of arabesque, and on this basis, and considering the multitude of descendants the history of arabesque, the essentialist and mystical views of traditionalists in limiting the scope of interpretation of these motifs to islamic art, are subjected to a serious revision.