ابن‌صفار و پیشبرد نجوم اسلامی در اندلس: قبله‌یابی در کتاب العمل بالاسطرلاب و ساعت آفتابی «بلاطه»

ابن ‌صفار (حدود 370 -426ﻫ) منجم و ریاضی دان مسلمان اندلسی (اسپانیایی)  آثار چندی در علم نجوم تالیف کرده است. مشهورترین اثر او کتاب العمل بالاسطرلاب و ذکر آلاته واجزائه است که در این پژوهش معرفی، بررسی و برخی نوآوری‌های آن عرضه خواهد شد. هم‌چنین ساعتی آفتابی به نام «بلاطه» از این منجم برجای مانده که قدیم‌ترین ساعت آفتابی در اندلس است. توجه این نجوم دان اندلسی به زیج خوارزمی(د 235ﻫ) که خود متاثر اززیج سندهند بودهو نیز جغرافیای بطلمیوس نشان از اتکا و اعتنای او به علوم ایرانی، هندی و یونانی دارد. توجه به این نکات البته به معنای نادیدن تاثیرپذیری او از استادش، ابوالقاسم مسلمه‌‌ بن ‌احمدمجریطی (د 398ﻫ) نیست. افزون بر این‌ها، تعیین قبله قرطبه با مقدار 30 درجه جنوب شرقی و یافتن مسافت و جهت تا مکه در این اثر حاکی از اهتمام او به موضوع قبله یابی است. نویسندگان نوشتار پیش رو با تمرکز بر کتاب العمل بالاسطرلاب و نیز ساعت آفتابی «بلاطه» به بحث درباره نقش ابن‌صفار در نجوم پرداخته و به مبحث قبله‌یابی و تعیین وقت نیم روز در اندلس هم اشاراتی کرده‌اند.