بررسی مقایسه‌ای اثرات ضد باکتریایی عصاره‌های الکلی گشنیز و بولاغ اوتی علیه برخی باکتری‌های پاتوژن غذازاد

گیاهان می‌توانند به عنوان یک جانشین مناسب داروهای شیمیایی در نظر گرفته شوند، زیرا ممکن است دارای عوارض جانبی کمتری باشند. هدف از این مطالعه مقایسه‌ی اثرات ضد باکتریایی عصاره‌های الکلی گشنیز (coriandrum sativum) و بولاغ اوتی (nasturtium officinale) بر روی باکتر های اشرشیا کلی (atcc 43894 o157 h7 e. coli) سالمونلا تیفی موریوم (s. typhimurium atcc 13311)، استافیلوکوکوس اورئوس (s. aureus atcc 6538) و لیستریا منوسایتوژنز (l. monocytogenes atcc 19118) می‌باشد. ابتدا عصاره‌های متانولی هر دو گیاه تهیه شد و تاثیر غلظت‌های) 100 mg/ml, 50 mg/ml, 25 mg/ml, 12.5 mg/ml, 6.25 mg/ml, 3.12 mg/ml, 1.56 mg/ml, 0.78 mg/ml) از این عصاره‌ها مورد بررسی قرار گرفت. تمامی آزمایش‌ها با روش انتشار از چاهک و تعیین mic/mbc بر روی سویه‌های استاندارد باکتری‌های مذکور انجام پذیرفت. نتایج انتشار چاهک نشان دادند که استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا منوسایتوژنز حساس‌ترین و اشرشیا کلی و سالمونلا تیفی موریوم مقاوم‌ترین باکتری‌ها به عصاره‌های الکلی هر دو گیاه بودند. عصاره هر دو گیاه دارای کمترین غلظت بازدارندگی معادل µg/ml 6.25 و کمترین غلظت باکتری کشی برابر با µg/ml 12.5 در مقابل باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بود. همچنین عصاره متانولی گشنیز بازدارندگی بیشتری را نسبت به عصاره متانولی بولاغ اوتی از خود نشان داد. عصاره‌های الکلی گیاه گشنیز و گیاه بولاغ اوتی بر رشد باکتری‌های گرم مثبت (استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا مونوسایتوژنز) تاثیر داشت، اما بر روی باکتری‌های گرم منفی (سالمونلا تیفی موریوم و اشرشیا کلی) بی تاثیر بود. همچنین عصاره متانولی گشنیز اثرات ضد باکتریایی بیشتری را نسبت به عصاره متانولی بولاغ اوتی از خود نشان داد. بعد از استفاده عصاره‌ها در شرایط آزمایشگاهی و حیوانات آزمایشگاهی می‌توان آنها را در درمان عفونت‌های انسانی و یا نگه داری مواد غذایی به منظور جلوگیری از رشد برخی از باکتری‌های گرم مثبت، نظیر استافیلوکوکوس و لیستریا استفاده کرد.