بررسی اثر زایموزان استخراج شده از ساکارومایسس سرویسیه بر رشد تومور و القاء آپوپتوز در سلول‌های توموری ملانوما

ملانوما بدخیم ترین فرم سرطان پوستاست که ازسلول های پیگمانی ملانوسیتی منشاء می گیرد. زایموزان ترکیب غیر محلول از دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویسیه می باشد که ساختاری تشکیل شده از بتاگلوکان متصل به پروتئین دارد. در این مطالعه اثر زایموزان استخراج شده از ساکارومایسس سرویسیه بر میزان رشد و آپوپتوز در رده سلولی ملانوما مورد بررسی قرار گرفت. سلول های توموری در محیط کشت 1640rpmi حاوی 10 درصد سرم جنین گاو در دمای c°37 و اتمسفر دارای 5 درصد دی اکسید کربن و %95 رطوبت کشت شدند. بعد از 24 ساعت، سلول ها با زایموزان در غلظت های مختلف به مدت 48 ساعت و 72 ساعت تیمار شدند. میزان رشد سلولی با روش mtt مورد بررسی قرار گرفت. میزان مرگ سلولی با کیت annexinv و پروپیدیوم یداید و با استفاده از دستگاه فلوسیتومتری بررسی گردید. نتایج نشان داد که زایموزان بطور معنی داری از رشد سلول های سرطانی در محیط کشت جلوگیری می کند. زایموزان همچنین در غلظت های g/ml μ 25 و g/ml μ 50 باعث القاء آپوپتوز در سلول های سرطانی شد و از رشد تومور ممانعت کرد. با توجه به اینکه زایموزان توانایی القاء آپوپتوز در سلول های توموری دارد به نظر می رسد ترکیب مناسبی جهت استفاده برای مهار رشد سلول های توموری باشد و تحقیقات بیشتر در این زمینه به منظور استفاده از آن در بیوتراپی سرطان امیدبخش است.