اندازه گیری میزان آبگریزی، چسبندگی و کلونیزاسیون لاکتوباسیلوس‌های پروبیوتیکی در شرایط آزمایشگاهی

در این تحقیق توانایی و میزان چسبندگی لاکتوباسیل‌های پروبیوتیکی در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. جهت اجرای پروژه، از باکتری‌های اسید لاکتیک که قبلاً از منابع مختلف (لبنیات، شیر مادر و روده طیور) جدا شده بودند و بر اساس روش‌های فنوتیپی و توالی یابی 16srrna در حد جنس و خواص پروبیوتیکی آنها نیز تایید و در کلکسیون میکروبی موسسه رازی ثبت شده بودند، استفاده گردید. تمامی سویه‌ها از نظر تجمع باکتریایی بین میکروارگانیسم‌های همان سویه (اگریگشن)، تجمع باکتریایی بین سویههای متفاوت (کو اگریگشن) و فعالیت هیدروفوبیسیتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس توانایی و میزان چسبندگی سویه‌ها به سلول‌های سرطانی caco-2 مورد بررسی قرار گرفت. در کل ده سویه لاکتوباسیلوس ها شامل 8 جدایه بومی (لاکتوباسیلوس پلانتاروم (2) ، لاکتوباسیلوس کازئی (1)، لاکتوباسیلوس فرمنتوم (1)، لاکتوباسیلوس سالیواریوس (1)، لاکتوباسیلوس روتری (1)، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (1) و یک جدایه لاکتوباسیلوس رامنوسوس) و دو سویه استاندارد (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس 43556 atcc و لاکتوباسیلوس رامنوسوس 7469 atcc ( برای این ازمایشات انتخاب شدند. فعالیت اگریگشن و کو اگریگشن، بعد از گذشت 5 ساعت در دمای 25 درجه سانتی گراد افزایش یافت به طوری که لاکتوباسیلوس کازئی rtcc1296-3 بالاترین فعالیت اگریگشن و کو اگریگشن را به ترتیب به میزان 84% و 28% از خود نشان داد. تفاوتی چشمگیری در مقادیر هیدروفوبیسیته نیز مشاهده شد. این مقادیر بین 43% و 80% بودند که بیشترین مقدار هیدروفوبیسیتی برای لاکتوباسیلوس سالیواریوس rtcc 1304 و کمترین مقدار برای لاکتوباسیلوس پلانتاروم1290 rtcc بدست آمد. تمام جدایه ها قابلیت اتصال به سلول های caco2 را داشته ، سویه لاکتوباسیلوس کازئی rtcc1296-3 با 35% و لاکتوباسیلوس پلانتاروم1290 rtcc با 10% به ترتیب بیشترین و کمترین میزان اتصال را از خود نشان دادند. نتایج نشان دادند که بعضی از سویه‌های مورد بررسی در این مطالعه توانایی کلونیزاسیون در شرایط روده را دارند و پس از بررسی ها بیشتری به ویژه در شرایط درون تنی ، می‌توانند بعنوان باکتری‌های پروبیوتیک مناسب معرفی شوند.