ساخت اطلاع زبان و بازنمایی معنایی آن بر اساس نظریۀ لمبرکت؛ بررسی ترجمۀ اسلوب حال در سورۀ بقره

ساخت ‌اطلاعی زبان یکی از مباحث بنیادین زبان‌شناسی نوین‌ به‌شمار می‌آید که به تحلیل رابطه بین ساختار‌جملات و بافت‌های زبانی یا فرازبانی که این جملات در آن‌ها به‌کار می‌روند، می‌پردازد. در‌ این حوزه، پژوهش‌ها به بررسی حالات ذهنی گوینده و شنونده، ساختار اطلاعاتی و‌ جنبه‌های ارتباطی زبان می‌پردازند. مفاهیمی نظیر ساخت بی‌نشان ونشان‌دار از جمله موضوعات محوری این حوزه‌اند که هرکدام از این ساخت‌ها نقش ویژه‌ای در انتقال معنا ایفا می‌کنند؛ اهمیت این موضوع در متون دینی به‌ویژه قرآن کریم دوچندان می‌شود، چراکه قرآن کریم از ساختارهای زبانی پیچیده‌ای بهره می‌برد و هرگونه تغییر در ترتیب عناصر یا عدول از الگوهای معمول، حامل معانی پنهان و ظرایفی است که بازنمایی آن‌ها در زبان مقصد مستلزم دانش عمیق زبانی و شناخت دقیق ساخت اطلاعی است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با تحلیل نمونه‌های استخراج شده از ترجمۀ فولادوند از قرآن کریم صورت گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که اسلوب حال در قرآن کریم از ساختارهای گوناگون نشان‌دار و بی‌نشان برخوردار است که متناسب اهداف خاصی به‌کار رفته‌اند. با این حال مترجم در بسیاری از موارد از انعکاس دقیق این ساختارها بازمانده و تفاوت‌های معنایی ساخت اطلاعی را به‌طور دقیق منعکس نکرده ‌است. بررسی ترجمه‌های موجود نشان داده است که استفاده از نظریه‌های زبان‌شناسی نوین، همچون نظریۀ ساخت اطلاعی لمبرکت می‌تواند ابزاری موثر در تحلیل و بازتولید دقیق‌تر مفاهیم قرآنی در زبان مقصد باشد و افق‌های جدیدی را پیش روی مطالعات ترجمۀ متون دینی بگشاید.

information structure of language and its semantic representation based on lambercht’s theory; a study of the translation of the crisumstantail clause in surah al-baqarah

in contemporary linguistics, the structure of information in language is considered an important topic. it scrutinizes the relationship between sentence structures and the language or extralinguistic contexts in which they function. this domain of research examines the cognitive states of both the speaker and listener, the organization of information, and the communication features of language. marked and unmarked structures are fundamental concepts in this field, each serving a distinct function in meaning transmission. religious writings, especially the qur’an, which employs intricate linguistic frameworks, accentuate the importance of this subject. any change in the order of elements or departure from established norms can reveal hidden meanings and nuances. to properly represent this in the target language, one needs to have a deep understanding of language and information structure. this study utilizes a descriptive-analytical approach to examine instances derived from fouladvand’s translation of the qur’an. the research findings reveal that the ḥāl (circumstantial clause) structure in the qur’an has diverse marked and unmarked forms, each fulfilling distinct functions. nevertheless, the translator has frequently failed to effectively convey these structures and associated informational disparities in meaning. an examination of current translations indicates that utilizing contemporary linguistic theories, such as lambrecht’s information structure theory, can effectively analyze and more properly convey qur’anic principles in the target tongue. this methodology expands opportunities for the examination of translating religious literature.