بررسی ارتباط بین سیاست های بدهی و عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

چکیده: توانایی شرکت‌ها در مشخص ساختن سیاست‌های مالی مناسب به منظور ایجاد فرصت‌های سرمایه‌گذاری، از عوامل اصلی رشد و پیشرفت شرکت‌ها به‌شمار می‌آید. انتخاب سیاست بدهی یا ساختار سرمایه از تصمیمات مهم شرکت‌ها محسوب می‌شود که بر ارزش شرکت‌ها اثر می‌گذارد.هدف این پژوهش، شناسایی ارتباط بین سیاست‌های بدهی (اعم‌از: کوتاه مدت، بلندمدت و کل بدهی) با عملکرد شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این پژوهش با استفاده از مدل رگرسیون به بررسی ارتباط بین شاخص‌های عملکرد و نسبت‌های بدهی پرداخته شده است. شاخص‌های عملکرد مالی شامل حاشیه سود ناخالص، بازده دارایی، qتوبین و شاخص نسبت بدهی (شامل: بدهی‌های کوتاه مدت، بلندمدت و کل بدهی) می‌باشد. از دو متغیر «اندازه» و «رشد» نیز به‌عنوان متغیرهای کنترلی استفاده ‌شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که در مجموع افزایش بدهی‌های کوتاه مدت، بلندمدت و کل بدهی باعث کاهش عملکرد شرکت ها می گردد. شرکت هایی که بدون توجه به اندازه ی شرکت و دیگر عوامل صرفاً از طریق انواع بدهی اقدام به ایجاد دارایی کنند نمی توانند عملکرد شرکت را در جهت مثبت هدایت کنند.