تاثیر دین‌داری بر کیفیت زندگی با میانجیگری متغیر مشارکت و اعتماد اجتماعی (مورد مطالعه: منطقۀ پردیسان قم)

کیفیت زندگی و ضرورت پرداخت به آن یکی از موضوعات اساسی است که چگونگی زیست اجتماعی را مورد بررسی قرار می‌دهد. عوامل مختلفی هستند که بر کیفیت زندگی اثرگذارند در این بین، دین‌داری یکی از منابع اثرگذار در کیفیت زندگی تلقی می‌شود که از طریق میانجی‌گرهای اعتماد و مشارکت اجتماعی می‌تواند تاثیرات متفاوتی در کیفیت زندگی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دین‌داری روی کیفیت زندگی شهروندان منطقه پردیسان قم از طریق میانجی‌گرهای اعتماد و مشارکت اجتماعی است. این پژوهش به روش پیمایشی و با ابزار پرسش‌نامه انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیۀ افراد پردیسان قم به تعداد 200000 نفر بوده است. روش نمونه‌گیری این پژوهش به شیوه‌ خوشه‌ای چند مرحله‌ای در بین 384 نفر از شهروندان پردیسان قم انجام گرفته و داده‌های پرسش‌نامه‌ها در نرم‌افزار آماری 24spss و 24 amos مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج بررسی مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد تاثیر دین‌داری بر کیفیت زندگی 0.08، تاثیر دینداری بر مشارکت اجتماعی برابر 0.47، روی اعتماد اجتماعی برابر 0.18، مشارکت اجتماعی روی کیفیت زندگی برابر 0.29، اعتماد اجتماعی روی کیفیت زندگی برابر 0.55، تاثیر دین‌داری از طریق میانجی‌گر مشارکت اجتماعی روی کیفیت زندگی برابر 0.14، و از طریق اعتماد اجتماعی برابر 0.099 ارزیابی شد. بنابراین فرضیه‌های تحقیق به غیر از تاثیر مستقیم دین‌داری روی کیفیت زندگی تایید شده است.

the effect religiosity on quality of life through the mediation of the variable of participation and social trust (case study of pardisan region of qom in 2016 2017)

quality life and the need to pay attention to it, one of the main issues is how to study biosociality. the impact of various economic factors, the quality of social and cultural relations have been able to affect the quality of life, in the meantime, religiosity is considered as one of the influential sources in the quality of life. the aim of current study was to investigate the effect of religiosity on the quality of life of citizens of pardisan region of qom through mediators of trust and social participation.this research was conducted by using survey method and questionnaire. the statistical population of this study included all urban households of pardisan qom with 200,000 people. the sampling method was performed in a multi stage cluster method among 384 urban households and the data of the questionnaires were analyzed in spss24 and amos24 statistical softwares.the results of structural equation modeling showed the effect of religiosity on social participation equal to 0.47, on social trust equal to 0.18, social participation on quality of life equal to 0.29, social trust on quality of life equal to 0.55, the effect of religiosity through mediation, if social participation on quality of life is estimated at 0.14, and through social trust at 0.099. therefore, research hypotheses except for the direct impact of religiosity on quality of life have been confirmed.