راهکارهای توانمندسازی اقشار کم‌درآمد با تکیه ‌بر مشاغل خانگی

در تمام جوامعِ دارای قشربندی اجتماعی، همواره اقشارِ کم‌درآمدی یافت می‌شوند که از توانایی اداره کردن زندگی خود و تهیه امکانات حداقلی لازم برای زندگی برخوردار نیستند. این گروه‌ها بیشتر از اقشار دیگر در معرض آسیب‌های مختلف قرار دارند و در مقابل بیماری‌ها، بحران‌های اقتصادی و بلایای طبیعی، آسیب‌پذیرتر از بقیه مردم‌اند. یکی از راهکارهایی که در جوامع امروزی به‌منظور فراهم ساختن زمینه اشتغال این گروه‌ها و کاستن از مشکلات آن‌ها به کار گرفته می‌شود استفاده از ظرفیت مشاغل خانگی است که این امر معمولاً در قالب شرکت‌های تعاونی صورت می‌گیرد. بر همین اساس، در مطالعه حاضر سعی شده است عملکرد شرکت‌های تعاونی در توانمندسازی اقشار کم‌درآمد از طریق مشاغل خانگی مورد بررسی قرار گرفته و با شناخت نقاط ضعف و قوت این شرکت‌ها، الگویی مطلوب برای توانمندسازی این اقشار ارائه شود. برای این منظور، پرسشنامه محقق ساخته در بین 30 نفر از مدیران شرکت‌های تعاونی فرش دست‌بافت و پرسشنامه ahp در بین 20 نفر از کارشناسان بخش تعاون و مشاغل خانگی توزیع‌شده و اطلاعات گردآوری‌شده در قالب مدل‌های سوات (swot) و تحلیل سلسله‌مراتبی (ahp) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که به‌طورکلی وضعیت توانمندی اقشار کم‌درآمد تحت تاثیر عملکرد ضعیف شرکت‌های تعاونی در حوزه مشاغل خانگی، به‌ویژه از بُعد اقتصادی، چندان رضایت‌بخش نیست. در همین راستا، الگوی پیشنهادیِ پژوهش حاضر، به‌عنوان یک الگوی اقتصادی، دستیابی به توانمندی اقشار کم‌درآمد توسط تعاونی‌ها و مشاغل خانگی را معلول بکارگیری اقداماتِ راهبرد تدافعی در ابتدای کار و بهره‌گیری از اقدامات بازنگری، محافظه‌کارانه و تهاجمی در ادامه می‌داند.