بررسی تاثیر عوامل استراتژیک بر عملکرد سازمانی با میانجی گری متغیر کارآفرینی (مورد مطالعه: شرکت گاز شهر بندرعباس)

در دو دهه اخیر، عملکرد سازمانی به یکی از موضوع های مورد توجه و جذاب تبدیل شده است و این تمایل، هم در زمینه های تحقیقاتی و هم در زمینه های کاربردی به بروز نوآوری های بسیاری منجر شده است. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر عوامل استراتژیک (تسلّط فردی، رهبری تحولی، چشم‌انداز مشترک، پیش گامی و محیط) بر عملکرد سازمانی با تاکید بر نقش میانجی کارآفرینی در شرکت گاز شهر بندرعباس می پردازد. این پژوهش بر حسب هدف از نوع پژوهش های کاربردی و بر حسب روش جمع آوری اطلاعات از نوع پژوهش های توصیفی همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، مدیران و کارکنان شرکت گاز شهر بندرعباس بودند، که به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعدادی از بین آن‌ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه، و برای تحلیل داده ها از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (pls-sme) و نرم‌افزار smart-pls2 استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که تسلّط فردی بر نوآوری سازمانی تاثیر معناداری ندارد؛ درحالی‌که تاثیر مستقیمی بر یادگیری سازمانی دارد. رهبری تحولی و پیش گامی بر یادگیری و نوآوری سازمانی تاثیر مستقیم و معناداری داشته، درحالی‌که چشم‌انداز مشترک و محیط بر یادگیری و نوآوری سازمانی تاثیر معناداری نداشتند و همچنین یادگیری سازمانی تاثیر مستقیمی بر نوآوری سازمانی داشت. یافته های دیگر نشان دهنده تاثیر مستقیم یادگیری و نوآوری سازمانی بر عملکرد سازمانی در شرکت گاز شهر بندرعباس است.