آیا شرکت در بوکس آماتور سبب اختلالات مزمن توجه می شود؟

بوکس یکی از ورزش‌های سازمان‌یافته پربرخورد است که پیروزی در آن در دو سطح آماتور و حرفه‌ای با ضربات هدفمند و مکرر به بدن و سر حریف به‌دست می‌آید، ازاین‌رو آسیب سر ناشی از ضربه در بوکسورها دور از انتظار نیست. ممکن است به‌هنگام وقوع این آسیب، با وجود سالم بودن همه قابلیت‌های شناختی، بهره‌وری شناختی کلی از بی‌توجهی، تمرکز ناقص و خستگی متعاقب متضرر شود. بنابراین هدف تحقیق بررسی اختلالات توجه در بوکسورهای آماتور بود. جامعه آماری این مطالعه، بوکسورهای فعال شهر تهران و آزمودنی‌های تحقیق حاضر 30 بوکسور آماتور مرد باسابقه (1/3±24 ساله) با تجربه‌ای بیش از چهار سال به‌عنوان گروه آزمایش؛ و 30 بوکسور آماتور مرد مبتدی (2/4±25 ساله) با سابقه کمتر از یک سال و 30 دونده مرد 400 و 800 متر (7/2±24 ساله) به‌عنوان گروه کنترل بودند. برای ارزیابی توجه از فرم s3 آزمون توجه مداوم داف تحت سیستم آزمون وینا استفاده شد. در این آزمون ردیفی از هفت مثلث در فاصله‌های زمانی نامنظم بر روی صفحه‌ی نمایشگر ظاهر می‌شود و زمانی‌که تعداد سه مثلث رو به پایین باشد، آزمودنی باید کلید واکنش را با حداکثر سرعت فشار دهد. در این آزمون که در مدت 35 دقیقه اجرا می‌شود، در هر ثانیه یک محرک ظاهر می‌شود. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری و در سطح معناداری 05/0 بررسی شد. یافته‌ها نشان داد که در هیچ‌یک از متغیرهای مورد بررسی تفاوت معناداری بین گروه‌ها وجود ندارد(05/0 > p)؛ بدین معنا که حتی دوره‌های طولانی‌تر از چهار سال بوکس آماتور موجب ایجاد اختلال در مولفه‌های توجه نمی‌شود. نتیجه‌گیری می‌شود که شدت ضربات واردشده در بوکس آماتور به‌حدی نمی‌رسد که حداقل در قسمت‌هایی که توجه را کنترل می‌کنند سبب ایجاد آسیب مغزی شود.