پایایی و روایی آزمون های بالینی عملکرد تعادلی در کم شنوایان با سطح شنوایی متوسط

هدف از مطالعه حاضر بررسی پایایی و روایی آزمون‌های بالینی عملکرد تعادلی در کم‌شنوایان با سطح شنوایی متوسط است. در این تحقیق توصیفی - پیماشی با اندازه گیری تکراری‏، 220 فرد کم‌شنوا با هوش طبیعی و با سطح شنوایی متوسط به‌عنوان نمونه آماری از کلیه کم‌شنوایان و ناشنوایانی که در مسابقات کشوری در شهر اراک شرکت کرده بودند، انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه هوش ناوابسته به فرهنگ کتل فرم 3 و آزمون‌های بالینی عملکرد حرکتی بود. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها، از آزمون‌های ضریب همبستگی درون‌طبقه ای و بین‌طبقه ای و تحلیل عاملی برای تجزیه‌وتحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها پایایی آزمون‌های رساندن انگشت اشاره دست برتر (79/0=icc) و غیربرتر (81/0=icc) به بینی، بلند شدن از صندلی و راه رفتن (76/0=icc) و آزمون راه رفتن پاشنه- پنجه (87/0=icc) را نشان داد. ولی آزمون‌های ایستادن روی پای برتر و غیربرتر با چشم باز و بسته (75/0 > icc) پایا نبودند. روایی آزمون‌های بالینی عملکرد تعادلی با استفاده از تحلیل عاملی تایید شد. به‌طور کلی آزمون رساندن انگشت اشاره دست برتر و غیربرتر به بینی، آزمون بلند شدن از روی صندلی و راه رفتن و آزمون راه رفتن پاشنه- پنجه به‌عنوان باثبات‌ترین آزمون موجود در ارزیابی تعادل و هماهنگی در کم‌شنوایان در نظر گرفته می‌شود.