رابطه بین ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و میزان تمرین هفتگی با تحلیل رفتگی ورزشکاران جوان نخبه

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و میزان تمرین هفتگی با تحلیل رفتگی ورزشکاران جوان نخبه استان کرمان بود. جامعه آماری تحقیق شامل ورزشکاران مرد نخبه استان کرمان از رشته های تیمی و انفرادی (تنیس روی میز، کاراته، تکواندو، بدمینتون، دوچرخه سواری، هندبال، والیبال، بسکتبال و فوتبال) با دامنه سنی 15 تا 19 سال بود (120 = n) که به صورت مداوم در پایگاه قهرمانی این استان در سال 1391 تمرین می کردند. حداقل چهار سال سابقه فعالیت در رشته ورزشی و کسب مقام در سطح کشوری را دارا بوده اند. نمونه تحقیق باتوجه به فرمول کوکران، 92 نفر است که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها (نوتامانیس و وازو، 2005)، پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشکاران (ریداک و اسمیت، 2001)، و پرسشنامه ادراک استرس (کوهن و همکاران، 1983) استفاده شد. در نهایت از فرم ویژگی های فردی برای مشخص کردن میزان ساعات تمرین هفتگی، مقام های کسب شده، مدت فعالیت، سن و رشته ورزشی استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و نمودار پراکنش و آزمون نمونه های مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تمامی اجزای ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها (به غیر از نزاع درون تیمی) با تمامی اجزای تحلیل رفتگی ورزشکاران رابطه منفی و معناداری وجود دارد (05/0 p < ). بین خرده مقیاس نزاع درون تیمی و تحلیل رفتگی رابطه‌ مثبت مشاهده شد. این رابطه معنادار نبود (05/0 p?). بین ادراک استرس و تمامی اجزای تحلیل رفتگی رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد (05/0 < p). اما بین ساعات تمرین هفتگی با تحلیل رفتگی و خرده مقیاس های آن، رابطه معناداری نیز مشاهده نشد (05/0 p?). علاوه بر این بین تحلیل رفتگی، ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و ساعات تمرین هفتگی در ورزشکاران تیمی و انفرادی تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0 p?). در نهایت، نتایج آماری در زمینه پیش بینی تحلیل رفتگی نشان داد که 7/47 درصد میزان تحلیل رفتگی باتوجه به ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و میزان تمرین هفتگی تبیین می شود. به علاوه، از بین این متغیرها، استرس مهم ترین عامل پیش بینی کننده تحلیل رفتگی ورزشکاران بود. نتایج نشان داد که توجه به نقش هم تیمی ها و کنترل استرس ورزشکاران در فرایند تحلیل رفتگی می تواند تضمین کننده کاهش این پدیده در ورزشکاران نخبه جوان باشد و در نتیجه به بهبود عملکرد و پایداری آنان در عرصه ورزش منجر شود.