تاثیر انواع مختلف خودگویی بر عملکرد تعادلی سالمندان سالم

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه دو نوع خودگویی انگیزشی و آموزشی بر اجرای تکالیف تعادلی ایستا و پویا در سالمندان بود. 45 سالمند 60 تا 70 ساله استان قم، بدون مداخله خودگویی تکالیف تعادلی ایستا، آزمون لک لک (ایستادن روی یک پا) و تعادلی پویا، آزمون sebt (آزمون ستاره) را آموزش دیدند، سپس به سه گروه خودگویی انگیزشی، آموزشی و کنترل تقسیم شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری را بین گروه ها نشان داد. نتیجه آزمون تعقیبی توکی از عملکرد آزمودنی ها نشان داد بین خودگویی آموزشی و انگیزشی در تکلیف تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 p > ). همچنین در تکلیف تعادل پویا خودگویی آموزشی به طور معناداری نسبت به خودگویی انگیزشی موجب بهبود عملکرد تعادلی شد (05/0 p < ). به طور کلی، خودگویی به عنوان یک راهبرد شناختی در اجرای تکالیف تعادلی موثر بوده و در تکالیف تعادلی پویا ترجیحاً استفاده از خودگویی انگیزشی بهتر است.