اثر دو نوع تداخل قبل از اجرا و تداخل حین اجرا بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر مهارت های پایه بسکتبال

یکی از روش های آموزش مهارت استفاده از شیوه تداخل زمینه ای است. هدف از اجرای تحقیق، مطالعه تداخل حاصل از شیوه های تمرینی بر اکتساب، یادداری حرکتی تعمیم یافته و پارامتر در مهارت های بسکتبال با تاکید بر آزمون فرضیه های تداخل زمینه ای و نظریه های یادگیری خودتنظیمی است. در تداخل قبل از اجرا آرایش تمرین توسط خود فرد (اثر خود تنظیمی) و در تداخل حین اجرا آرایش تمرین توسط مربی با هر فرد دیگر (اثر تداخل زمینه ای) انجام می گیرد. به همین منظور 120 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه یزد با میانگین سنی (21 – 19 سال) که تجربه یادگیری مهارت بسکتبال را نداشتند، به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی در 10 گروه 12 نفری گمارده شدند. 5 گروه در قالب آزمایش اول یا برنامه حرکتی تعمیم یافته (مهارت های دریبل، پاس سینه، پرتاب آزاد) و 5 گروه در قالب آزمایش دوم یا پارامتر (پرتاب آزاد از فواصل مختلف) در گروه های آرایش تمرین به شیوه قالبی، تصادفی، زنجیره ای، خودتنظیمی و جفت شده با خودتنظیمی تمرین کردند. به منظورجمع آوری داده ها از آزمون پرتاب و پاس «مجموعه آزمون بسکتبال ایفرد»، همچنین آزمون دریبل «مجموعه آزمون بسکتبال جانسون» استفاده شد. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون، در مرحله اکتساب به مدت 5 روز (5 جلسه) و هر جلسه 3 بلوک 15 کوششی را تمرین کردند. پس از 48 ساعت در آزمون یادداری با 15 کوشش شرکت کردند (5 کوشش از هر تکلیف) داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک عاملی، تحلیل واریانس عاملی با اندازه های تکراری و آزمون های تعقیبی lsd و دانکن تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین روش های مختلف تمرینی در مرحله اکتساب و یادداری برنامه حرکتی تعمیم یافته وجود دارد. یعنی اثر تداخل زمینه ای در برنامه حرکتی تعمیم یافته مشاهده شد (05/0 p < ). همچنین تفاوت معناداری بین روش های مختلف در گروه های تمرینی در مرحله اکتساب و یادداری پارامتر مشاهده شد (05/0 p < ). به عبارتی کنترل داشتن افراد بر طراحی تمرین اثر مثبتی بر یادگیری دارد. همچنین این یافته پیشنهاد می کند در فرایند یادگیری تاثیرات تداخل قبل از اجرا نسبت به تاثیرات تداخل حین اجرا اهمیت خاصی دارد.