مقایسه چشم ساکن در کودکان با تبحر حرکتی بالا و پایین

هدف مطالعۀ حاضر مقایسۀ چشم ساکن کودکان با تبحر حرکتی بالا و پایین بود. در این مطالعۀ علی مقایسه‌ای، 40 کودک 7 تا 14 ساۀ شهر اصفهان به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان در مطالعۀ حاضر تکلیف پرتاب کردن و دریافت کردن را 10 مرتبه انجام دادند. هنگام اجرای تکلیف موردنظر، داده‌های چشم ساکن به‌وسیلۀ دستگاه ردیابی چشم مدل ارگونیر (ergoneers) ثبت و توسط نرم‌افزار dikablis 3.1، تحلیل شد. پس از بررسی نرمال بودن داده‌ها، داده‌ها به روش آماری تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنا‌داری 0.05تحلیل شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که کودکان با تبحر حرکتی بالا در شروع چشم ساکن (0.0001 =p)، پایان چشم ساکن (0.023 =p)، دوره چشم ساکن (0.0001 =p) و عملکرد گرفتن (0.0001 =p) در مقایسه با کودکان با تبحر حرکتی پایین بهتر عمل کردند. همچنین نتایج نشان داد که در هر دو گروه کودکان با تبحر حرکتی بالا و پایین، بین عملکرد گرفتن با شروع چشم ساکن ارتباط منفی معنادار و با پایان چشم ساکن و دورۀ چشم ساکن ارتباط مثبت معنا‌داری وجود دارد. به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که متغیر چشم ساکن از متغیرهای موثر و مرتبط با عملکرد حرکتی و همچنین متناسب با سطح خبرگی است.

A Compression of Quiet Eye in Children with High and Low Motor Proficiency

The aim of this study was to compare quiet eye in children with high and low motor proficiency. In this causalcomparative study, 40 children (7 to 14 years old) in Isfahan city were selected by multiple cluster sampling method. Participants performed throwing and catching task in 10 trials. The data of quiet eyes were recorded by an eye tracking device (Ergoneers) and analyzed by Dikablis 3.1 software when performing the desired task.  After the evaluation of data normality, the data were analyzed by independent t test and Pearson correlation coefficient at the significance level of 0.05. Independent t test results showed that children with high motor proficiency were better in the onset of QE (P=0.0001), offset of QE (P=0.023), QE duration (P=0.0001) and catching performance (P=0.0001) than children with lower motor proficiency. Also, the results showed a significant negative relationship between the catching performance and the onset of QE and a significant positive relationship between the catching performance and the offset of QE and QE duration in both groups of children with high and low motor proficiency. The results of the study generally revealed that the QE is considered as an effective variables associated with motor performance and appropriate to expertise level.