مقایسه مداخله های مربی محور و والدین محور بر رشد حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

هدف پژوهش حاضر، مقایسۀ مداخله‌های مربی‌‌محور و والدین‌‌محور بر رشد مهارت‌‌های حرکتی کودکان هفت تا 10 سال با اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 84 کودک دختر و پسر از هشت مدرسه ابتدایی مناطق چهار، هشت و 13 تهران که توسط پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی دارای اختلال تشخیص داده شده بودند، به صورت تصادفی در سه گروه مداخلۀ مربی‌محور، مداخلۀ والدین‌محور و کنترل قرار گرفته و دو گروه تجربی به مدت 12 هفته، 36 جلسه، هر جلسه 45 دقیقه، مهارت‌‌های مربوطه را تمرین کردند. تمامی شرکت‌کنندگان قبل و بعد از مداخله توسط مجموعه ارزیابی حرکتی کودکان نسخۀ دوم مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل نتایج با آزمون‌های مانکوا و آنکوا مشخص ساخت هر دو گروه تجربی به شکل معناداری در نمرۀ کل رشد حرکتی (0.05≥p) و مولفه‌های آن (چالاکی دستان، تعادل، هدف‌گیری و دریافت) نسبت به گروه کنترل نمرۀ بهتری داشتند (0.017≥p) و البته گروه مربی‌‌محور در مولفۀ هدف‌گیری و دریافت نسبت به گروه والدین‌‌محور عملکرد بهتری داشت (0.05≥p) که به تاثیر مثبت محیط گروهی اشاره می‌کند. به طور خلاصه، هرچند هر دو مداخله به بهبود رشد حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی کمک میکنند، اما مداخلۀ مربی‌‌محور در برخی عوامل رشد مهارت‌های حرکتی فواید بیشتری دارد.