اثر تمرینات نوروفیدبک بر ارتقا عملکرد ورزشی و فرایند حرکتی هشیار در بازیکنان ماهر دارت

به‌کارگیری نوروفیدبک در ارتقای عملکرد ورزشی به‌سرعت رو به رشد است. هدف پژوهش حاضر اثر تمرین نوروفیدبک بر عملکرد حرکتی و فرایند حرکتی هشیار بازیکنان ماهر دارت بود. آزمودنی‌ها 20 بازیکن مرد ماهر دارت بودند. اجرای این پژوهش شامل پنج مرحله پیش‌آزمون، تمرینات نوروفیدبک و پس‌آزمون اول، آزمون تحت فشار و پس‌آزمون دوم بود. دوره تمرینات نوروفیدبک شامل تمرین بازداری باند فرکانسی آلفا (8 تا 12 هرتز) در جایگاه اف چهار بود. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و روش آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر فرایند حرکتی هشیار برای گروه تمرین نوروفیدبک در مرحله پس‌آزمون اول (0.001=p) و آزمون تحت فشار (0.001=p)کاهش یافته است، اما در گروه کنترل این کاهش مشاهده نشد (0.83=p). امتیازهای پرتاب دارت برای گروه نوروفیدبک و کنترل در مرحله پس‌آزمون اول به نسبت پیش‌آزمون افزایش یافته بود (0.001=p)، اما تنها گروه نوروفیدبک (0.001=p)توانست این افزایش را در آزمون تحت فشار حفظ کند. یافته‌ها نشان می‌دهد تاثیری بین تمرینات نوروفیدبک، فرایند حرکتی هشیار و عملکرد ورزشی وجود دارد. به‌عبارت دیگر، تمرینات نوروفیدبک از طریق کاهش فرایند حرکتی هشیار به عملکرد حرکتی مطلوب منجر می‌شود و حس خودکاری را در ورزشکار ایجاد می‌کند..