تاثیر مداخله بهنگام بازی ‌محور بر رشد روانی حرکتی کودکان با اختلال طیف اوتیسم

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مداخلۀ بهنگام بازی‌محور بر رشد روانی حرکتی کودکان 6-4 سالۀ دچار اختلال طیف اوتیسم انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی بود و از طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. بدین منظور با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، از میان کودکان 6-4 ساله شهر اصفهان در سال 1394، تعداد 30 نفر (15 دختر و 15 پسر) که ملاک‌های ورود به پژوهش را دارا بودند، به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده، رشد حرکتی گزل (1940) بود که توسط والدین کودکان در مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری تکمیل شد. سپس کودکان گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای و هفته‌ای یک‌بار در بازی‌ها شرکت داده شدند.گروه کنترل این آموزش را دریافت نکردند؛ پیگیری پس از 30 روز صورت گرفت. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری داده‌ها از روش تحلیل واریانس بین‌گروهی با اندازه‌های تکراری استفاده شد. یافته‌های تحقیق نشان داد که تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل در رشد روانی حرکتی معنادار بود. همچنین تفاوت‌های درون‌گروهی و تعامل بین دو موقعیت و تغییر در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری در متغیر رشد روانی حرکتی معنادار بود. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که مداخلات بهنگام بازی‌محور بر رشد روانی حرکتی کودکان با اختلال طیف اوتیسم تاثیر دارد و از این مداخلات می‌توان برای کمک به افزایش و بهبود مهارت‌های این کودکان استفاده کرد.