مقایسۀ تمرینات نوروفیدبک و تمرین بدنی بر عملکرد و یادداری مهارت پرتاب دارت

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسۀ تمرینات نوروفیدبک و تمرین بدنی بر عملکرد و یادداری مهارت پرتاب دارت بود. از میان دانشجویان دختر رشتۀ تربیت بدنی دانشگاه ارومیه که همگی راست‌دست بودند و هیچ‌گونه سابقۀ آموزش نوروفیدبک و پرتاب دارت نداشتند، 24 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه 8 نفری تمرین بدنی، نوروفیدبک و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، 3 جلسه در هفته به مدت 5 هفته انجام گرفت. سپس پس‌آزمون به‌عمل آمد. آزمون یادداری پنج روز پس از آخرین جلسۀ تمرینی گرفته شد. داده ها به روش آماری تحلیل واریانس دوراهه با اندازه‌گیری مکرر عامل آزمون، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون‌های تعقیبی تکرارشونده براساس تخمین میانگین‌های حاشیه‌ای تحلیل شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که اگرچه عملکرد آزمودنی‌ها در مرحلۀ عملکرد هر دو گروه تمرین بدنی و نوروفیدبک پیشرفت داشتند، تفاوت معناداری بین گروه‌های آزمایشی در این مرحله مشاهده نشد. از سوی دیگر، اثر اصلی مراحل آزمون در این پژوهش معنادار بود، اما اثر اصلی گروه و همچنین تعامل مراحل آزمون و گروه به لحاظ آماری معنادار نبود. به‌عبارت دیگر تفاوت تاثیرات تمرین بدنی و تمرین نوروفیدبک بر عملکرد و یادداری مهارت دارت معنادار نبود. با توجه به یافته‌های این پژوهش، نقش تمرین بدنی و نوروفیدبک بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت و تاکید بر استفاده از آنها در کنار یکدیگر توصیه می‌شود.