نقش استرس در ارتباط هوش هیجانی با سلامت روانی در داوران لیگ برتر فوتبال ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش استرس در ارتباط هوش هیجانی با سلامت روانی در داوران فوتبال ایران بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و به‌صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش را کلیه داوران و کمک‌داوران لیگ برتر فوتبال ایران (فصل 92-1391) تشکیل دادند (79=n) و نمونه آماری برابر با کل جامعه در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری شامل سه پرسشنامه سلامت عمومی (ghq-28)، استرس شغلی (جان شرمربورن، 1974) و هوش هیجانی (برادبری و گریوز، 1993) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها را استادان و متخصصان تربیت بدنی تایید کردند و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و آزمون های آماری t تک‌نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد بین هوش هیجانی با سلامت روانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ اما بین استرس شغلی با سلامت روانی و استرس شغلی با هوش هیجانی رابطه معناداری مشاهده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که استرس شغلی به‌تنهایی نمی تواند سلامت روانی داوران را پیش بینی کند. از طرفی استرس شغلی به‌همراه هوش هیجانی پیشگوی مناسبی برای سلامت روانی داوران است. بدین معنا که با افزایش هوش هیجانی و کاهش استرس شغلی سلامت روان داوران بهبود می یابد.