تبیین نقش میزان فعالیت های بدنی در سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه های شهر کرمانشاه

دانشجویان بخش عظیمی از قشر جوان جامعه را تشکیل می‌دهند و توجه به سلامت کلی آنها مهم است. هدف این پژوهش، بررسی نقش میزان پرداختن به فعالیت‌های بدنی در سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه های شهر کرمانشاه است. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی و به شکل پیمایش مقطعی است که با استفاده از دو پرسشنامه سلامت اجتماعی کیز (1998) و فعالیت بدنی بک (1982) در میان دانشجویان دانشگاه‌های شهر کرمانشاه در سال 1391 انجام گرفت. پایایی پرسشنامه ها به‌وسیله آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب زیر به‌دست آمد: پرسشنامه سلامت اجتماعی 9/0 و پرسشنامه میزان فعالیت اجتماعی 8/0. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه دانشجویان دانشگاه‌های منتخب شهر کرمانشاه به تعداد 39000 و نمونه تحقیق 380 نفر بود؛ که به روش نمونه‌گیری خوشه ای تصادفی و متناسب با حجم، انتخاب شدند و 370 پرسشنامه برگشتی بررسی شدند. داده ها به‌وسیله آمار توصیفی، آزمون‌های تی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی تحلیل شدند. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که بین میزان پرداختن به فعالیت بدنی و سلامت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. نتایج به‌دست‌آمده از تحلیل رگرسیون نشان داد که 51 درصد از تغییرات واریانس سلامت اجتماعی به‌وسیله دو متغیر فعالیت در اوقات فراغت و ورزش تبیین می‌شود.