ارایه مدلی برای توسعه وفاداری به برند تیم های لیگ برتر فوتبال ایران با روش مدلسازی معادلات ساختاری

هدف کلی تحقیق حاضر، ارایه مدلی بر مبنای ادبیات تحقیقی در راستای توسعه وفاداریِ هواداران به برند تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی است که به‌صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق هواداران تیم‌های پرطرفدار لیگ برتر ایران (تراکتورسازی، استقلال، سپاهان، پرسپولیس و شاهین بوشهر) در یازدهمین دوره لیگ برتر سال 91-90 بودند. با توجه به عدم دسترسی به آمار دقیق و قابل اطمینان از تعداد هواداران تیم‌‌‌های مورد نظر، تعداد نمونه آماری از طریق فرمول کوکران، 382 نفر ارزیابی شد، که در نهایت 420 پرسشنامه در بین هوادارانی که به‌صورت هدفمند در دسترس انتخاب شده بودند، توزیع و 409 پرسشنامه قابل بررسی و تحلیل ارزیابی شد. ابزار گردآوری تحقیق با اقتباس از پرسشنامه‌های وفاداریِ نگرشی گلادن و فانک (2001)، وفاداریِ رفتاری فینک و همکاران (2003)، جذابیت هویتِ آهرن و همکاران (2005)، همذات‌پنداریِ تیم-هوادار میل و آشفورث (2003 ) و پرسشنامه هویت تیمیِ کو (2009) تدوین شد. به‌طور کلی این پرسشنامه شامل پنج بخش و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و در مجموع شامل 34 سوال است. روایی صوری براساس نظرهای پانزده نفر از محققان حوزه مدیریت و بازاریابی ورزشی انجام گرفت و براساس آزمون کندال روایی محتوایی پرسشنامه 79/0 محاسبه شد. مقدار پایایی نیز براساس آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 86/0 به‌دست آمد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای 18spss و pls استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که ابعاد هویت تیمی تاثیر معناداری بر جذابیت هویت ندارد؛ جذابیت هویت تاثیر مثبت و معناداری بر همذات‌پنداری هوادار-تیم نشان داد (695/0 (b =؛ همذات‌پنداری هوادار-تیم تاثیر مثبت و معناداری بر وفاداری نگرشی (655/0(b = داشت؛ وفاداری نگرشی نیز تاثیر مثبت و معناداری بر وفاداری رفتاری نشان داد (727/0(b = .