تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامه بهبود استرس برای ورزشکاران (Rest Q-Sport)

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامه بهبود استرس برای ورزشکاران بود. جامعه آماری پژوهش ورزشکاران حرفه ای و نیمه‌حرفه ای رشته های هندبال و بسکتبال کشور که در سطح کشوری و تیم های ملی رده های سنی مختلف فعالیت می کردند، بودند و از بین آنها 510 ورزشکار به‌طور تصادفی به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابـزار اندازه گیری پرسشنامه 76 سوالی بهبود استرس برای ورزشکاران (rest q – sport) با نوزده خرده‌مقیاس (استرس عمومی، استرس احساسی، استرس اجتماعی، کشمکش/فشار، خستگی، کمبود انرژی، مشکلات جسمانی، موفقیت، ریکاوری اجتماعی، ریکاوری جسمی، تندرستی عمومی، کیفیت خواب، استراحت مختل‌شده، خستگی احساسی، آسیب‌دیدگی، آمادگی جسمانی، مشکلات شخصی، خودکارامدی و خودگردانی) بود. روش امتیازگذاری به سوالات براساس طیف لیکرت پنج گزینه ای (از هرگز = 1، تا همیشه = 5) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه پس از ترجمه توسط ده تن از استادان متخصص تربیت بدنی تایید شد. روش های آماری مورد استفاده، شاخص های توصیفی برای توصیف داده ها، آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی، تحلیل عاملی تاییدی و t تک نمونه ای به‌منظور بررسی اختلاف میانگین ها بود. یافته های پژوهشی نشان‌دهنده پایایی (98/0=?) برای پرسشنامه بهبود استرس برای ورزشکاران بود. در خصوص اعتبار سازه و براساس میزان روابط و t-value، تمامی سوالات رابطه معناداری با عامل داشتند. شاخص های نسبت x2 به df (03/2) و 052/0=rmsea، 97/0=nfi، 93/0=nnfi، 98/0=ifi، 91/0=rfi، 93/0=gfi هم برازش مدل را تایید کردند. همچنین در خصوص روابط عامل ها با مفهوم بهبود استرس برای ورزشکاران نتایج نشان داد که تمامی عامل ها توانستند پیشگوی خوبی برای مفهوم بهبود استرس برای ورزشکاران باشند. در نتیجه اعتبار درونی و بیرونی مدل بهبود استرس برای ورزشکاران تایید شد.