مدل پارادیمی توسعه سرمایه گذاری در ورزش

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی توسعه سرمایه‌گذاری در ورزش ایران اجرا شده است. روش تحقیق کیفی است و با استفاده از نظریۀ داده‌بنیاد انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل افراد دارای سابقه مدیریت در سطوح مختلف ورزش کشور، استادان مدیریت ورزشی دانشگاه‌های کشور، و خبرگان و فعالان حوزه اقتصاد ورزشی بودند. 15 نفر برای انجام مصاحبه با بهره‌گیری از تکنیک‌های هدفمند نظری و گلوله‌برفی انتخاب شدند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. نتایج نشان داد که از جمله عوامل علّی توسعه سرمایه‌گذاری، ایجاد شرایط مناسب برای سرمایه‌گذاران ورزشی، توسعه مشارکت حداکثری مردم و اقشار مختلف، ارائه خدمات مناسب برای مشتریان ورزشی و شرایط مساعد برای جذابیت ورزش است. عوامل زمینه‌ای، شامل کیفیت انواع ورزش، رسانه فعال و مشوق‌ها بود. از جمله عوامل مداخله‌گر، مدیریت دولتی، قوانین دست‌وپاگیر، محیط سیاسی قانونی و زیرساخت‌های اجرایی است. همچنین راهبردها شامل فراهم کردن سود سرمایه‌گذار، توسعه بازاریابی، ایجاد سازوکار اقتصادی و ثبات و قدرت اقتصادی و پیامدهای حاصل از آن همگانی شدن ورزش، افزایش تعداد تماشاچیان، افزایش تعداد سرمایه‌گذاران، ایجاد ظرفیت‌ها و شاخص‌های اقتصادی و شرایط مساعد ورزش کشور بود.این مدل، چارچوبی مناسب و بومی برای مطالعات در این حوزه است و به‌عنوان مقدمه‌ای به‌منظور سرمایه‌گذاری ورزش در ایران می‌تواند مبنای عمل قرار گیرد.

A Paradigm Model of Investment Development in Iran Sport

The aim of the present study was to develop a model for investment development in Iran sport. This study used a qualitative methodology and the grounded theory. The statistical population included those with management experience in different levels of Iran sport, sport management professors of Iran universities, and sport economics experts and activists. 15 subjects were selected for interviews by theoretical, purposive and snowball sampling methods. Open, axial and selective coding were used to analyze the data. The results showed that laying the suitable groundwork for sport investors, developing maximum participation of people and different strata, providing sport customers with appropriate services and favorable conditions for the attractiveness of sport were reported to be amongst the causal factors of investment development. Contextual factors also encompassed the quality of sport, active media, and incentives. Intervening factors were, then, found to be public administration, cumbersome laws, political legal environment, as well as executive infrastructures. Strategies included providing investor profits, marketing development, establishing economic mechanisms and economic stability and power and their consequences, sport for all policy, increasing the number of spectators, maximizing the number of investors, creating economic capacity and indicators and favorable conditions for sport in Iran. The present model is a suitable national framework for studies in this field and may pave the way as an introduction for investing in sport in Iran.