مدلسازی عوامل موثر بر فعالیت بدنی (مطالعه موردی: مراجعه کنندگان به پارک ها)

هدف اصلی پژوهش، مدلسازی عوامل موثر بر فعالیت بدنی افراد در پارک ها بود. روش تحقیق از نوع پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی بود. نمونه آماری پژوهش شامل 370 نفر از افراد مراجعه کننده به پارک های سطح شهر اهواز جهت انجام فعالیت بدنی، بود. ابزاراندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که در سه بخش وضعیت محل زندگی، ساختار پارک ها و عوامل روانی-اجتماعی تنظیم شد که پس از تایید روایی محتوا و سازه آن از طریق تحلیل عاملی در اختیار جامعه آماری قرار گرفت. داده ها نیزبا استفاده از مدل معادلات ساختاری در محیط نرم افزار pls تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که وضعیت محل زندگی، ساختار پارک ها و عوامل روانی-اجتماعی بر فعالیت بدنی شهروندان اهوازی تاثیر مثبت و معناداری دارد و ساختار پارک ها و عوامل روانی-اجتماعی، اثری تعدیل کننده بر فعالیت بدنی افراد می گذارد. بنابراین در شرایطی که امکان تغییر محل زندگی افراد و شاخص های مرتبط با آن مانند همجواری و نوع دسترسی وجود نداشته باشد، در وهله اول با تجهیز و افزایش کیفیت امکانات ورزشی و رفاهی پارک ها و در وهله دوم با تقویت عوامل روانی-اجتماعی می توان موانع محیطیِ ورزش افراد را تا حدودی مرتفع کرد.

Developing a Model of Factors Affecting Physical Activity (Case Study: Visitors to the Parks)

The aim of this study was to develop a model of factors affecting physical activity of visitors to the parks. The research method was survey and applied in terms of objectives. The sample consisted of 370 visitors to Ahvaz parks for physical activity who were randomly selected. Data were collected by a researchermade questionnaire in three parts: status of living environment, park structure and psychosocial factors. Its content and construct validity was confirmed by factor analysis and then it was distributed among the statistical population. The data were analyzed by structural equation modeling in PLS software. The results showed that status of living environment, park structure and psychosocial factors had positive and significant effects on Ahvaz citizens’ physical activity, and also park structure and psychosocial factors had a moderating effect on physical activity. Based on these findings, when it is not possible to change the living environment and its related indicators such as proximity and type of access, the effects and difficulties of living environment which are considered as barriers to visiting parks can be eliminated firstly by equipping and enhancing the quality of sport and recreational facilities in the parks and secondly by reinforcing psychosocial factors and therefore increase the tendency to physical activity.