اثرات چاقی و ترتیب انجام حرکات مقاومتی بر خستگی

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر فعالیت مقاومتی حاد با ترتیب حرکتی متفاوت بر شاخص‌های خستگی (سروتونین و آزمون درک فشار) در مردان غیر ورزشکار با وزن معمولی و چاق بود. 26 دانشجوی پسر به‌صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه چاق و با وزن طبیعی (11 نفر چاق و 15 نفر معمولی) قرار گرفتند. در جلسه اول، به‌صورت تصادفی نیمی از آزمودنی‌ها (از هر دو گروه چاق و معمولی) پروتکل مقاومتی الف (اجرای حرکات مقاومتی از عضلات بزرگ به کوچک) و بقیه آزمودنی‌ها پروتکل مقاومتی ب (اجرای حرکات مقاومتی از عضلات کوچک به بزرگ) را انجام دادند. جلسه دوم، سه روز بعد و با جابه‌جایی پروتکل تمرینی آزمودنی‌ها اجرا شد. در هر جلسه، آزمودنی‌ها سه ست فعالیت را برای نه حرکت با شدت ده تکرار بیشینه، تا حد واماندگی انجام دادند. در هریک از جلسات، خون‌گیری قبل از فعالیت، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از فعالیت انجام گرفت. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که بلافاصله بعد از پروتکل ب، غلظت سروتونین سرم در هردو گروه چاق و معمولی افزایش معنی‌دار یافت (05/0p < ) و پس از 30 دقیقه ریکاوری به سطوح اولیه بازگشت. اما، ترتیب حرکات مقاومتی بر تغییرات کورتیزول سرم تاثیری نداشت. علاوه‌بر این، در هر دو گروه میزان درک فشار در حین فعالیت مقاومتی ب بیشتر بود (05/0p > )، اگرچه تفاوت معنی‌داری با شرایط الف دیده نشد. در کل، یافته‌ها نشان داد زمانی که ترتیب حرکات مقاومتی از عضلات کوچک به بزرگ است، خستگی بیشتری به‌همراه دارد، اما چاقی در این‌ خصوص بی‌تاثیر است، هرچند چاقی، تغییرات کورتیزول خفیف‌تری به‌همراه داشت.