تاثیر دو پروتکل پیش آمادگی متفاوت بر برون داد توان عضلانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات اجرای حرکت پویا به‌دنبال توالی‌ای از اعمال پیش آمادگی متفاوت بود. دوازده آزمودنی زن سالم، فعال و غیرورزشکار (سن: 1±16سال، قد: 34/6±162 سانتی متر، وزن: 21/9±60 کیلوگرم) داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو پروتکل پیش‌آمادگی به فاصله یک هفته شرکت کردند. پروتکل اول شامل اجرای 5 تکرار با 50 درصد و 2 تکرار با 75 درصد یک تکرار بیشینه حرکت اسکات و پروتکل دوم شامل اجرای 5 تکرار با 60 درصد و 2 تکرار با 90 درصد یک تکرار بیشینه جهت پیش‌آمادگی بود. آزمودنی ها آزمون های سارجنت و بوسکو 5، 15، 30 و 60 ثانیه ای را انجام دادند. نتایج نشان داد پروتکل دوم در هر پنج آزمون تغییرات بیشتر و معناداری نسبت به پروتکل اول ایجاد کرد (01/0p < ). درصد تغییرات یا اختلاف بین دو گروه به‌ترتیب در آزمون سارجنت (05/19)، پرش بوسکو 5 ثانیه ای (20/15)، 15 ثانیه ای (58/14)، 30 ثانیه ای (37/11) و 60 ثانیه ای (06/11) کمتر بود. به‌طور کلی می‌توان نتیجه گرفت احتمالاً در اجرای پروتکل های پیش‌آمادگی هرچه شدت بیشتر باشد، اجرای پویای پیایند بهتر خواهد بود و به‌نظر می رسد اثر پروتکل های پیش‌آمادگی با گذشت زمان کاهش می-یابد.